معلولان، بزرگترین اقلیت جهان

نظر به اینکه معلولان بزرگترین اقلیت جهان به شمار می روند مناسب سازی معابر و محیط های شهری برای این افراد از مواردی است که در قانون جامع حمایت از معلولان مورد تاکید قرار گرفته و مجموعه های مختلف ملزم به اجرای آن شده اند حال آنکه تا تحقق کامل این هدف هنوز فاصله بسیاری است.

حرکت اکسیری است که تازگی را در زندگی رقم می زند، همان که انسان را در مسیر زندگی به اقیانوس کمال می رساند تا با رهایی از سکون و بی تحرکی به باتلاق نابودی و مردگی فرونیفتد.
طبق اعلام سازمانهای جهانی بیش از چهار درصد مردم جهان از معلولیت و ناتوانی جسمی ناشی از بروز حوادث و یا علل مادرزادی رنج می برند و اگر شمار خانواده‌هایی را که زندگی ‌شان به دلیل لزوم مراقبت از یک عضو ناتوان، تحت تاثیر قرار گرفته است را به تعداد افراد ناتوان بیفزاییم، حدود 25 درصد از جمعیت جهان درگیر ناتوانی هستند.
این بخش از جامعه حق تردد و حضور در اماکن عمومی را برای نقش آفرینی و تعالی روح و حضور در اجتماعات دارند حال آنکه فراهم نبودن زیرساخت ها و عدم مناسب سازی معابر این ناتوانان جسمی را که همچون تک تک ما حق حضور در اجتماع و استفاده از اماکن عمومی را دارند، محروم کرده است.
طبق برآوردهای سازمان ملل متحد با افزایش جمعیت، بالا رفتن میانگین سنی سالمندان، بروز جنگ‌ها، درگیری‌های اجتماعی، حوادث و بیماری‌ها در کنار معلولیت های مادرزادی روز به روز شاهد افزایش معلولیت هستیم.
از آنجا که افراد دارای ناتوانی‌های گوناگون جسمی نباید به وسیله موانع انسان ساخته ، از حضور در عرصه زندگانی روزمره جامعه محروم شوند و هماهنگ کردن و تطبیق محیط مسکونی و خدمات شهری با وضعیت خاص و محدودیت‌های حرکتی معلولان، راهگشای دستیابی آن‌ها به استقلال فردی است، بنابراین باید در این جهت پیش رفت.
متاسفانه هم اکنون محیط‌ های شهری ما، هنوز برای رفت ‌و آمد معلولان به ویژه آنها که از صندلی چرخدار استفاده می‌کنند، مناسب‌سازی نشده است.
طبق ماده 2 قانون جامع حمایت از حقوق معلولان، کلیه وزارتخانه‌ها، مؤسسات و سازمانها و شرکت های دولتی و نهادهای عمومی و انقلابی موظفند تا در طراحی، تولید و احداث ساختمان‌ها و اماکن عمومی و معابر و وسایل خدماتی به نحوی عمل کنند که معلولان نیز چون افراد عادی امکان دسترسی و بهره‌مندی از آنرا داشته باشند