مرگ تدریجی رویای فلسطینیها با افزایش شهرک سازی ها
افزایش چشمگیر ساخت شهرک های صهیونیست نشین در کرانه باختری و سرزمین های اشغالی 1967 را شاید بتوان اصلی ترین تلاش اشغالگران برای بنای «کشور(جعلی) یهود» و مرگ تدریجی رویای برخی از اعراب و شخصیت های فلسطینی دانست که معتقد به راه حل دو کشور هستند.
دفتر مرکزی آمار در سرزمین های اشغالی در گزارشی، خبر داد که رژیم صهیونیستی در ماه های آوریل، مه و ژوئن سال 2018 میلادی (فروردین، اردیبهشت، خرداد 97) 794 واحد مسکونی در کرانه باختری احداث کرده که بدین ترتیب نسبت به مدت مشابه سال گذشته، 187 درصد افزایش یافته است.
رژیم صهیونیستی یک ماه پیش، از احداث 650 واحد مسکونی جدید در شهرک صهیونیستی «بیت ایل» خبر داد که این اقدام با بلعیدن زمین های فلسطینیان در «رام الله» در کرانه باختری رود اردن صورت خواهد پذیرفت.
همچنین قرار شد که 20 هزار واحد مسکونی دیگر نیز در قدس اشغالی ساخته شود که بالغ بر 1 میلیارد و 400 میلیون «شیکل» اسرائیلی (یعنی حدود 380 میلیون دلار آمریکا)، خرج توسعه زیرساخت ها، ساخت هتل، مراکز تجاری و مناطق صنعتی در اطراف این شهر هزینه خواهد شد.
** تاریخچه تاریک شهرک سازی صهیونیست ها
در سال 1878 حدود نیم میلیون نفر در فلسطین زندگی می کردند. 97 درصد از این جمعیت را اعراب و 3 درصد از آنها را یهودیان تشکیل می دادند. شهرک سازی یهودیان در سرزمین های فلسطینی در اواخر قرن نوزدهم میلادی و پیش از تاسیس این رژیم آغاز شد.
زمانی که انگلیسی ها پس از فروپاشی امپراتوری عثمانی مناطق آن را با فرانسه تقسیم و فلسطین را تحت قیمومیت خود درآوردند و با ظهور طرح صهیونیسم، مهاجران یهودی از سراسر جهان به فلسطین سرازیر شدند. صهیونیست ها زیر چتر حمایتی بریتانیا با ارعاب و جنگ های پیاپی تا سال 1948 میلادی (1327 خورشیدی) چیزی حدود 9 درصد از مناطق فلسطینیان را به چنگ آوردند و تا هنگام تاسیس رژیم اسرائیل 277 شهرک صهیونیستی ساختند.
در پی جنگ سال 1948 و شکست اعراب که به «نکبت» در فلسطین معروف شد، اسرائیلی ها 77 درصد از مناطق فلسطینیان را اشغال کردند. صهیونیست ها با قوانین یک جانبه حدود 40 درصد از خانه های فلسطینیان را به بهانه اینکه صاحبان آنها حضور ندارند، مصادره کردند؛ صاحبانی که خود صهیونیست ها، با راه اندازی جنگ و کشتارهایی مانند «دیر یاسین» باعث آواره شدنشان بودند.
اما بعد از جنگ 1967 میلادی (1346) که با شکست ارتش های عربی از اسرائیل و اشغال مناطق وسیعی از فلسطین از جمله قدس به پایان رسید، روند شهرک سازی ها در کرانه باختری و شرق قدس اشغالی سرعت گرفت؛ مناطقی که بر اساس قوانین مصوب سازمان ملل جزئی از مناطق فلسطینیان به شمار می رود.
صهیونیست ها، خانه فلسطینیان را تصرف و صاحبان آنها را آواره می کردند. آنها زمین های کشاورزی را نیز پس از اشغال و چپاول، تغییر کاربری می دادند و شهرک های خود را بر آنها بنا می کردند.
** ادامه شهرک سازی ها در سایه سکوت یا حمایت های جهانی
بر اساس قوانین بین المللی، سازمان ملل متحد، شهرک سازی در مناطق اشغالی فلسطین پس از جنگ سال 1967 را غیرقانونی می داند. اما در سال های اخیر برنامه های شهرک سازی صهیونیستها با جدیت بیشتری پیش رفته است.
طی یک سال و نیم گذشته که «دونالد ترامپ» بر منصب ریاست جمهوری در آمریکا تکیه زده، از آنجا که به «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر رژیم اشغالگر نزدیکتر است، احداث شهرک های صهیونیستی در کرانه باختری افزایش یافته است.
گسترش شهرک سازی ها به ویژه در این بازه زمانی، در حالی است که شورای امنیت سازمان ملل سوم دی ماه 95 (23 دسامبر 2016) قطعنامه‌ای را تصویب کرد که خواستار پایان دادن به شهرک‌سازی رژیم صهیونیستی در فلسطین اشغالی شد.
14 عضو شورای امنیت سازمان ملل و حتی چهار عضو دائم این شورا شامل چین، فرانسه، روسیه و انگلیس به این قطعنامه رای مثبت دادند و تنها آمریکا بود که به این قطعنامه رای ممتنع داد. در این قطعنامه شهرک سازی در سرزمین های اشغالی فلسطین «فاقد مشروعیت قانونی» توصیف شده است.
با وجود تصویب این قطعنامه در عالی ترین نهاد امنیتی بین المللی، مقام های رژیم صهیونیستی و در راس آنها نتانیاهو همواره اعلام کرده اند که به این قطعنامه پایبند نخواهند ماند و این عدم پایبندی هیچ گاه با واکنش مجامع بین المللی روبرو نشده است.
** فلسطین، قطره قطره آب می شود
«موشه سنیه» یکی از سران گروه تروریستی صهیونیستی «هاگانا» می گفت: شهرک سازی به ذات خود هدف نیست، بلکه ابزاری است برای تسلط سیاسی بر کل فلسطین، بنابراین ما باید در عین واحد تلاش کنیم تا شهرک های عبری را در وسط مراکز سیاسی و اقتصادی ، نزدیک آنها و گرداگرد آنها برپا کنیم تا از این نقاط برای مشرف بودن بر فلسطینیان و یا به عنوان پایگاه هایی برای سیطره نظامی بر آنها و دفاع از خود استفاده کنیم.
«گلدا مایر» نخست وزیر پیشین رژیم صهیونیستی نیز معتقد بود که «اسرائیل، مرزهای مشخصی ندارد و مرز اسرائیل تا آن جاست که یهودیان در آن اقامت دارند».
بنابراین با نگاهی گذرا به تاریخچه شهرک سازی های رژیم صهیونیستی قبل و بعد از تاسیس آن، می توان به روشنی دریافت که سیاست شهرک سازی و توسعه اراضی اشغالی همواره به عنوان یک راهبرد اصلی برای مقام های این رژیم مطرح بوده است. راهبردی که شهرک های صهیونیستی را ابتدا نوعی پدافند به حساب می آورد تا از بروز بحران های اجتماعی و امنیتی توسط ساکنان عرب مناطق اشغالی جلوگیری کند و در بلند مدت، ساخت این شهرک ها و تصرف وجب به وجب سرزمین های فلسطینی، جلوی تشکیل کشور فلسطینی در آینده را بگیرد.
تشکیلات خودگردان و در راس آنها «محمود عباس» شاید از همین روست که با مشاهده آب رفتن زمین های فلسطینی در سایه سازش، و دستان خالی خود برای تشکیل کشور مستقل فلسطینی، همچون قماربازی که همه چیزش را باخته، صحبت از تشکیل کنفدراسیون با اردن می کند و از اتحاد با جنبش های مقاومت در غزه فرار می کند.
ابومازن که انتظار داشت وقتی با صهیونیست ها همکاری امنیتی نیز دارد، آنها استقلال کشور فلسطین را به رسمیت بشناسند، ولی نه تنها اینگونه نشد، بلکه با مطرح شدن «معامله قرن» آمریکایی، پایتختی قدس در خطر افتاد، با تصویب «قانون کشور خلق یهود» در پارلمان رژیم صهیونیستی، کل فلسطین برایش آرزویی بر باد رفته شد و حالا که واشنگتن با تقاضای ویزای او برای سفر به نیویورک و شرکت در نشست مجمع عمومی سازمان ملل مخالفت کرده، رؤیای ریاست بر جمهوری مستقل فلسطین را نقش بر آب می بیند.
ما را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید
دانلود اپلیکیشن اندروید دادورزیار
منبع خبر : ایرنا