بخش دوم – انتصابات:
مواد ۹۶ تا ۱۴۸
ماده ۹۶ – انتصاب کارکنان در مشاغل غیرمرتبط با رشته آنان ممنوع است.
ماده ۹۷ – کارکنان باید در محل سازمانی مناسب با درجه یا رتبه خود منصوب شوند. درصورت نیاز و در مواقع لزوم حداکثر تا دو درجه یا رتبه بالاتر از درجه یا رتبه خود منصوب خواهند شد. در هر حال انتصاب آنان در محلهای پائین تر از درجه یا رتبه آنان ممنوع است.
ماده ۹۸ – انتصاب و عزل فرماندهان و مدیران منصوب در محلهای سرتیپی و بالا با تصویب فرماندهی کل قوا و درمورد سایر کارکنان براساس اختیاراتی است که بنا به مورد در آئین نامه موضوع ماده (۱۰۲) این قانون تعیین می گردد.
ماده ۹۹ – کارکنانی که به سبب عدم کارائی در شغل خود یا به علت ارتکاب جرم یا تخلف انضباطی از شغل خود عزل می شوند، مادامی که به ترفیع بعدی نائل نیامده اند انتصاب آنان در شغل بالاتر از شغل قبلی ممنوع است.
ماده ۱۰۰ – انتصاب اشخاص مأمور به خدمت در مشاغل فرماندهی و مدیریت نیروی انتظامی جز در مواردی که با تصویب فرماندهی کل قوا یا جانشین فرماندهی کل قوا در امور نیروی انتظامی و وزیر کشور انجام می پذیرد، مجاز نمی باشد.
ماده ۱۰۱ – جز در مورد کارکنان منتسب و یا در حکم منتسب، هیچ یک از کارکنان پایور و پیمانی نباید بیش از دو ماه بدون شغل باشند.
ماده ۱۰۲ – جزئیات اجرائی این بخش در آئین نامه انتصابات که توسط نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت کشور تهیه و به تصویب فرماندهی کل قوا می رسد، تعیین خواهد شد.
فصل پنجم – وضعیت خدمتی کارکنان
ماده ۱۰۳ – وضعیت کارکنان مشمول این قانون در طول خدمت حسب مورد به شرح زیر خواهد بود:
الف – خدمت آزمایشی
ب – خدمت آموزشی
ج – حاضر به خدمت
د – خدمت تحت امر
هـ – مأمور
و – مأمور به خدمت
ز – مرخصی
ح – غایب
ط – فراری
ی – بازداشت
ک – منتظر خدمت
ل – بدون کار
م – منفصل از خدمت
ن – منتسب
ماده ۱۰۴ – خدمت آزمایشی – وضع خدمتی پایورانی است که برابر مقررات مربوط به خدمت پذیرفته شده و به منظور ارزیابی کارایی به مدت یک سال مرحله آزمایشی را می گذرانند.
تبصره – درصورت ادامه خدمت به صورت رسمی، این مدت از هر لحاظ جزء سابقه خدمت محسوب می گردد.
ماده ۱۰۵ – خدمت آموزشی – وضع خدمتی کارکنانی است که بدون داشتن شغل سازمانی در یکی از مؤسسات یا مراکز آموزشی به هزینه نیروی انتظامی، آموزش می بینند.
تبصره – جز در موارد آموزشهای بدو استخدام چنانچه دوره آموزشی کمتر از شش ماه باشد کارکنان با حفظ محل سازمانی به صورت مأمور، دوره را طی خواهند نمود.
ماده ۱۰۶ – حاضر به خدمت – وضع خدمتی کارکنانی است که برابر مقررات مربوط در یکی از مشاغل سازمانی عملاً انجام وظیفه می نمایند.
ماده ۱۰۷ – خدمت تحت امر – وضع خدمتی کارکنانی است که توسط نیروی انتظامی جذب، آموزش، سازماندهی و تجهیز شده و از لحاظ انجام وظایفی خاص زیر نظر وزارتخانه ها، سازمانها، نهادها و مؤسسات دولتی و وابسته به دولت قرار می گیرند.
تبصره – دستورالعمل اجرائی این ماده توسط نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت کشور و سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور تهیه و ازطریق ستاد کل به تصویب فرماندهی کل قوا می رسد.
ماده ۱۰۸ – مأمور – وضع کارکنانی است که برای مدت حداکثر یک سال در یکی از مشاغل سازمانی، غیر از شغل سازمانی خود و یا در شغل موقتی که در سازمان محلی برای آن پیش بینی نشده است، گمارده می شوند.
ماده ۱۰۹ – مأمور به خدمت – وضع کارکنانی است که حداکثر به مدت دو سال به یکی از وزارتخانه ها یا نهادها یا سازمانهای دولتی و یا وابسته به دولت مأمور می گردند.
تبصره ۱ – مأمور به خدمت شدن کارکنان منوط به تصویب مقامات مذکور در ماده(۸۷) این قانون می باشد.
تبصره ۲ – مأمور به خدمت شدن در سایر نیروهای مسلح و ستاد کل و وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح و وزارت کشور ( امور امنیتی و انتظامی) مشمول محدودیت زمانی مندرج در این ماده نمی باشد.
تبصره ۳ – این گونه کارکنان پس از خاتمه مدت مقرر موظفند خود را به یگان مربوطه معرفی نمایند و عدم موافقت سازمان محل مأموریت نافی این تکلیف نخواهد بود و درصورت عدم معرفی به موقع مشمول حکم مندرج در ماده (۱۱۱) این قانون خواهد بود.
ماده ۱۱۰ – مرخصی – وضع کارکنانی است که به مدت معین و به طور مجاز، به یکی از صور زیر در محل خدمت حضور نداشته باشند:
الف – مرخصی استحقاقی – کارکنان اعم از پایور، وظیفه و پیمانی حق استفاده از سی روز مرخصی سالانه را با استفاده از حقوق و مزایای مربوط دارا می باشند، مدت مرخصی در محل های بد آب و هوا و محروم چهل و پنج روز خواهد بود.
ب – مرخصی استعلاجی – کارکنانی که به علت بیماری قادر به خدمت نمی باشند، می توانند با تجویز مراکز درمانی ذی ربط حداکثر تا چهار ماه در سال با حقوق و مزایا از این مرخصی استفاده نمایند.
ج – مرخصی اضطراری – کارکنانی که استحقاق مرخصی سالیانه را نداشته لکن اضطراراً نیاز به مرخصی دارند می توانند حداکثر به مدت پانزده روز از مرخصی استحقاقی سال بعد استفاده نمایند.
د – مرخصی بدون حقوق – کارکنان در شرایط خاص و ضروری می توانند حداکثر جمعاً سه سال در طول خدمت از مرخصی بدون حقوق استفاده نمایند.
این مدت از لحاظ حقوق و ترفیعات و بازنشستگی جزء سنوات خدمتی محسوب نمی گردد.
هـ – مرخصی تشویقی – به مقتضای ابراز لیاقت و شایستگی می توان حداکثر تا سی روز در طول سال به کارکنان مرخصی تشویقی با حقوق و مزایا اعطاء نمود.
و – مرخصی حج – کارکنان در طول خدمت می توانند برای یکبار جهت انجام حج تمتع از بیست و پنج روز مرخصی با حقوق و مزایا استفاده کنند.
تبصره ۱ – مرخصی استحقاقی کارکنان در طول دوره های آموزشی طبق مقررات مندرج در اساسنامه مراکز آموزشی نیروی انتظامی خواهد بود.
تبصره ۲ – مرخصی دوران بارداری و شیردهی کارکنان زن مطابق با مقررات استخدام کشوری خواهد بود.
تبصره ۳ – شرایط و نحوه استفاده از مرخصی های مذکور، تعیین محل های بد آب و هوا و محروم، موضوع بند ( الف) این ماده و حدود اختیارات فرماندهان و رؤسا در اعطای مرخصی ها با لحاظ مقررات این قانون مطابق با آئین نامه مرخصی های نیروهای مسلح خواهد بود.
تبصره ۴ – در شرایط جنگی و بسیج همگانی و در مواقعی که ضرورت ایجاب می نماید، اعطای مرخصی و مدت آن تابع شرایط مندرج در این ماده نبوده و در آئین نامه ای که به وسیله نیروی انتظامی تهیه و ازطریق ستاد کل به تصویب فرماندهی کل قوا می رسد، مشخص خواهد شد.
تبصره ۵ – از تاریخ تصویب این قانون استفاده حداقل از نصف مرخصی استحقاقی سالانه اجباری است و درصورت عدم استفاده، جزء مرخصی های ذخیره شده محسوب نخواهد شد.
ماده ۱۱۱ – غایب – وضع کارکنانی است که بدون رعایت مقررات در محل خدمت حاضر نشوند.
ماده ۱۱۲ – فراری – وضع کارکنانی است که مدت غیبت آنان در زمان صلح از پانزده روز و در زمان جنگ از پنج روز تجاوز نماید. حقوق و مزایای این قبیل کارکنان از تاریخ غیبت قطع می گردد و کارکنان فراری پس از معرفی یا دستگیری بلافاصله شروع به خدمت نموده و به اتهام فرار آنان برابر مقررات کیفری مربوط رسیدگی می شود. وضعیت خدمتی کارکنان پایور و پیمانی که مرتکب فرار از خدمت شده اند به شرح زیر خواهد بود:
الف – درصورت صدور رأی برائت یا قرار منع پیگرد، ایام غیبت و فرار در حکم مرخصی بدون حقوق خواهد بود مگر این که به تشخیص هیأت موضوع ماده (۱۲۲) از مصادیق مرخصی استعلاجی یا یکی از وضعیت های انتساب باشد که در این صورت مطابق با مقررات مربوط خواهد بود.
ب – درصورت محکومیت به مجازاتی که مستلزم اخراج از خدمت نباشد، ایام غیبت و فرار جزء خدمت محسوب نمی گردد.
ج – درصورت محکومیت به مجازاتی که مستلزم اخراج از خدمت باشد، از تاریخ قطعیت رأی، اخراج خواهند شد و ایام غیبت و فرار نیز جزو خدمت محسوب نمی گردد.
تبصره ۱ – هرگاه مدت فرار کارکنان پایور و پیمانی بالغ بر شش ماه گردد از زمان آغاز فرار اخراج می گردند و پس از آن برابر مقررات کیفری مربوط محاکمه شده و درصورت صدور رأی برائت و یا منع پیگرد حکم اخراج لغو خواهد شد. درصورتی که محاکمه غیابی انجام گردد، کارکنان می توانند پس از حضور به حکم صادره اعتراض نموده و درصورت صدور رأی برائت یا قرار منع پیگرد در رسیدگی مجدد حکم اخراج آنان نیز لغو می گردد. مدت غیبت یا فرار کارکنان مذکور پس از بازگشت به خدمت در شمول بند ( الف) قرار می گیرد.
تبصره ۲ – درصورت صدور حکم محکومیتی که مستلزم اخراج از خدمت نباشد و وجود شرایط خاص خدمتی و عدم مصلحت اخراج با پیشنهاد فرمانده نیروی انتظامی و تصویب هیأت ماده موضوع (۱۲۱) این قانون حکم اخراج لغو خواهد شد. به هرحال مدت عدم اشتغال جزو خدمت محسوب نمی گردد.
ماده ۱۱۳ – بازداشت – وضع کارکنانی است که برابر مقررات انضباطی بازداشت می شوند.
ماده ۱۱۴ – منتظر خدمت – وضع کارکنانی است که برابر مقررات مربوط به علت ارتکاب تخلفات انضباطی به طور موقت از کار برکنار شده باشند. مدت انتظار خدمت، جزء ایام خدمت برای ترفیع منظور نشده و تنها از نظر بازنشستگی منظور خواهد شد. کسور بازنشستگی این مدت براساس آخرین حقوق و مزایای آنان قبل از انتظار خدمت به صندوق بازنشستگی واریز خواهد شد.
ماده ۱۱۵ – بدون کار – وضع کارکنانی است که به یکی از علل زیر موقتاً از کار برکنار می گردند:
الف – به موجب قرارهای صادره از مراجع قضائی بازداشت و یا از شغل معلق شوند.
ب – برابر احکام صادره از دادگاهها زندانی شوند.
ج – درصورتی که محکوم به اقامت اجباری یا ممنوع از اقامت در محل معین شوند.
تبصره ۱ – نیروی انتظامی می تواند کارکنان مشمول بند (ج) را به جای بدون کاری در آن محل حاضر به خدمت نماید.
تبصره ۲ – مدت بدون کاری جزء ایام خدمت برای ترفیع منظور نشده و تنها از نظر بازنشستگی محسوب می گردد.
کسور بازنشستگی این مدت براساس آخرین حقوق و مزایای قبل از بدون کاری به صندوق بازنشستگی واریز خواهد شد.
تبصره ۳ – محکومیت ها به میزانی که مشمول عفو، آزادی مشروط، تعلیق اجرای مجازات، تأخیر اجرای حکم یاحبس با خدمت قرار گیرند، باعث بدون کاری نخواهند بود.
تبصره ۴ – فرمانده نیروی انتظامی می تواند حسب ضرورت و مصالح سازمان، برای کارکنانی که حداکثر تا دو سال زندان محکوم می شوند، پیشنهاد حبس با خدمت به مرجع قضائی نماید. در این صورت کارکنان مزبور بابت ایام خدمت از حقوق و مزایای مربوط برخوردار خواهند شد.
ماده ۱۱۶ – منفصل از خدمت – وضع کارکنانی است که طبق احکام قطعی صادره از مراجع قضائی به طور دائم یا موقت از خدمت منفک می گردند. با کارکنان مذکور به شرح زیر رفتار می شود:
الف – انفصال دائم در حکم اخراج می باشد.
ب – انفصال موقت تا یک سال در حکم بدون کار خواهد بود.
ج – انفصال موقت بیش از یک سال در هیأت موضوع ماده (۱۲۱) مطرح و از لحاظ ادامه خدمت یا معافیت از خدمت اتخاذ تصمیم می گردد.
ماده ۱۱۷ – منتسب – وضعیت کارکنانی است که در یکی از حالتهای زیر از شغل خود منفک می گردند. مدت انتساب جزء مدت خدمت برای ترفیع منظور می گردد.
الف – کارکنانی که به واسطه حذف یا انحلال محل سازمانی موقتاً بدون شغل می شوند. نیروی انتظامی موظف است حداکثر تا سه ماه وضعیت شغلی این قبیل کارکنان را مشخص نماید.
ب – کارکنانی که به دست دشمنان خارجی اسیر گردیده یا توسط ضد انقلاب یا اشرار یا سارقین مسلح و یا قاچاقچیان به گروگان گرفته شده باشند، برای تمام مدت اسارت یا در گروگان بودن و حداکثر تا شش ماه پس از آزادی.
نیروی انتظامی موظف است ظرف مدت مزبور وضعیت این قبیل کارکنان را مشخص نماید.
ج – کارکنانی که در نبرد با دشمنان خارجی یا رویارویی با ضدانقلاب یا اشرار یا سارقین مسلح و یا قاچاقچیان و یا به هر نحو در سایر مأموریت ها ناپدید شده اند، تا تعیین وضعیت.
د – کارکنانی که به لحاظ بیماری بیش از چهار ماه از خدمت منفک گردیده و حداکثر تا یک سال تحت معالجه باشند.
هـ – مدت بدون کاری کارکنان موضوع بند ( الف) ماده (۱۱۵) این قانون درصورت صدور قرار منع پیگرد و یا حکم برائت.
و – کارکنان مأمور و مأمور به خدمت بیش از شش ماه و همچنین کارکنانی که در طول خدمت به دوره های آموزشی بیش از شش ماه اعزام می گردند در حکم منتسب خواهند بود.
فصل ششم – امور انضباطی، تشویقات، تنبیهات و نحوه رسیدگی به شکایات
ماده ۱۱۸ – کارکنان نیروی انتظامی از نظر امور انضباطی با لحاظ مقررات این قانون تابع آئین نامه انضباطی نیروهای مسلح مصوب فرمانده کل قوا می باشند.
ماده ۱۱۹ – کارکنان به اقتضای ابراز لیاقت و شایستگی به شرح زیر مورد تشویق قرار می گیرند:
الف – تشویق شفاهی.
ب – تشویق کتبی.
ج – تشویق در سطح قسمت.
د – تشویق در سطح سازمان.
هـ – تشویق در سطح نیروی انتظامی.
و – اعطای مرخصی تشویقی حداکثر به مدت سی روز در طول یک سال.
ز – اعطای جوایز.
ح – اعطای پاداش نقدی از یک تا سه برابر وجوه دریافتی ماهانه در طول یک سال.
طـ – اعطای یک واحد ارتقاء حقوقی با تصویب فرمانده نیروی انتظامی.
ی – سفر حج یا عمره مفرده یا عتبات عالیات و سایر اماکن متبرکه با هزینه نیروی انتظامی.
ک – اعطای ارشدیت، به میزان کمتر از حداقل مدت توقف قانونی در درجه یا رتبه مربوطه.
ل – اعطای درجه یا یک رتبه تشویقی با احتساب قدمت خدمت در درجه یا رتبه قبل.
م – اعطای نشان.
تبصره ۱ – فرماندهان و مسؤولین درصورت اقتضاء می توانند درحدود اختیارات قانونی خود تنبیه در حال اجرا را به عنوان تشویق مورد عفو قرار دهند.
تبصره ۲ – نیروی انتظامی می تواند با تصویب مقامات مذکور در ماده (۸۷) این قانون همه ساله حداکثر به نسبت یک درصد از کارکنانی که بیش از بیست سال سابقه خدمت داشته و شایستگی و خلاقیت و ابتکار لازم را در جهت پیشبرد اهداف سازمان از خود بروز داده اند، برای یک بار در طول خدمت یک رتبه حقوقی تشویقی اعطاء نماید.
تبصره ۳ – تشویق های موضوع بندهای (ح)، ( طـ) و (ی) این ماده با رعایت دستورالعملی که توسط نیروی انتظامی تهیه و پس از تأیید وزارت کشور و سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور به تصویب هیأت وزیران می رسد، اعطاء و به مورد اجرا گذاشته خواهد شد.
ماده ۱۲۰ – تنبیهاتی که به علت تخلفات کارکنان اعمال می شود به شرح زیر است:
الف – توبیخ شفاهی.
ب – توبیخ کتبی.
ج – توبیخ در سطح قسمت.
د – توبیخ در سطح سازمان.
هـ – توبیخ در سطح نیروی انتظامی.
و – خدمت شبانه روزی در قسمت حداکثر به مدت سی روز.
ز – بازداشت غیرقابل تمدید در بازداشتگاه حداکثر به مدت سی روز.
ح – کسر حقوق حداکثر به میزان یک پنجم، حداکثر به مدت چهار ماه.
ط – انتظار خدمت حداکثر به مدت شش ماه.
ی – بدون کاری حداکثر تا سه ماه.
ک – محرومیت از ترفیع حداکثر به مدت چهار سال.
ل – تنزیل موقت یک درجه یا رتبه حداکثر به مدت دو سال.
م – تنزیل دائم یک درجه یا رتبه.
ن – معافیت از خدمت.
س – اخراج از خدمت.
تبصره ۱ – درصورتی که تنزیل درجه یا رتبه برای مدت محدود اعمال شود، پس از انقضای مدت مذکور کارکنان مورد تنبیه، به درجه یا رتبه قبل از تنبیه با قدمتی معادل مدت قدمت قبل از تنبیه به علاوه مدت تنبیه نائل و به خدمت ادامه داده و ترفیعات بعدی آنان براساس درجه یا رتبه مزبور خواهد بود و درصورتی که تنزیل درجه یا رتبه به طور دائم اعمال شود، کارکنان مورد تنبیه با احتساب قدمت خدمت در درجه یا رتبه قبل از تنبیه پس از طی حداقل مدت توقف، به درجه یا رتبه بالاتر نائل شده و ترفیعات بعدی آنان طبق مقررات این قانون خواهد بود.
تبصره ۲ – در معافیت از خدمت، کارکنانی که بیست سال و بیشتر سابقه خدمت دارند بازنشسته و کمتر از بیست سال بازخرید خواهند شد.
ماده ۱۲۱ – رسیدگی به تخلفات کارکنان که فرمانده انتظامی استان یا رؤسا و مسؤولین رده های همطراز و بالاتر برای آنان پیشنهاد محرومیت از ترفیع، تنزیل درجه یا رتبه، معافیت از خدمت و یا اخراج می دهند در هیأت هایی مرکب از اعضاء مشروحه زیر به عمل می آید:
الف – معاون نیروی انسانی نیروی انتظامی یا جانشین وی.
ب – رئیس بازرسی کل نیروی انتظامی یا جانشین وی.
ج – معاون ذی ربط سازمان عقیدتی سیاسی نیروی انتظامی یا جانشین وی.
د – معاون ذی ربط سازمان حفاظت اطلاعات نیروی انتظامی یا جانشین وی.
هـ – نماینده سازمان قضائی نیروهای مسلح.
تبصره ۱ – درصورت تراکم کار، یا ضرورت به پیشنهاد هیأت موضوع ماده (۱۲۱) و تصویب هیأت موضوع ماده (۱۲۲) در مقاطع و درجات خاص هیأت هایی با ترکیب نمایندگان ثابت مقامات مذکور در ماده (۱۲۱) در استانها یا یگانهای مستقل تشکیل می شود و رأی صادره توسط این هیأت ها به منزله رأی هیأت موضوع ماده (۱۲۱) می باشد.
تبصره ۲ – درمورد رسیدگی به تخلفات کارکنان سازمانهای عقیدتی سیاسی و حفاظت اطلاعات نیروی انتظامی هیأت بدوی مستقل با ترکیب مشابه که در آئین نامه اجرائی موضوع تبصره (۲) ماده (۱۲۵) تعیین می شود در همان سازمانها تشکیل می گردد.
نماینده فرمانده نیروی انتظامی نیز با حق رأی عضو این هیأتها خواهد بود.
تبصره ۳ – تخلفات کارکنانی که با حکم یا تصویب جانشین فرماندهی کل قوا در نیروی انتظامی منصوب شده اند بنا به پیشنهاد وی توسط هیأت موضوع ماده (۱۲۲) مورد رسیدگی قرار خواهد گرفت.
تبصره ۴ – چگونگی اجرای تنبیه در مورد دارندگان درجات امیری در آیین نامه موضوع تبصره (۲) ماده (۱۲۵) این قانون تعیین می گردد.
تبصره ۵ – هیأت می تواند از اشخاصی که ضروری تشخیص دهد به منظور اظهارنظر بدون حق رأی دعوت نماید.
تبصره ۶ – دعوت از شخص متخلف و معترض جهت استماع دفاعیات در جلسه رسیدگی و تجدیدنظر الزامی است و باید حداقل یک هفته قبل موضوع تخلف و تاریخ تشکیل جلسه کتباً به وی ابلاغ شود و درصورتی که دوبار بدون عذر موجه ( به تشخیص هیأت) در جلسه هیأت حضور نیابد غیاباً به پرونده رسیدگی و اتخاذ تصمیم خواهد شد.
تبصره ۷ – حداقل یک هفته قبل از تشکیل جلسه رسیدگی، موضوع تخلف و دلائل مربوطه و خلاصه پرونده و سوابق کارکنان متخلف به تمامی اعضاء هیأت اعلام می گردد.
تبصره ۸ – درجه یا رتبه خدمتی اعضاء هیأت رسیدگی می بایست یک درجه یا رتبه از درجه یا رتبه خدمتی کارکنان متخلف بالاتر باشد.
تبصره ۹ – تصمیمات هیأتهای رسیدگی با اکثریت آراء معتبر خواهد بود و به جز در مورد تنزیل دائم درجه، معافیت و اخراج از خدمت قطعی می باشد. در این موارد نیز چنانچه حداکثر ظرف مدت یک ماه پس از ابلاغ رأی مورد اعتراض قرار نگیرد قطعی می گردد.
تبصره ۱۰ – رسیدگی به تخلفات انضباطی و آموزشی محصلین بدو خدمت به عهده شورای آموزشی مربوط بوده و تصمیمات متخذه پس از تصویب فرماندهی نیروی انتظامی قابل اجرا خواهد بود.
تبصره ۱۱ – کارمندانی که در طول و قبل از پایان خدمت آزمایشی عدم صلاحیت و یا عدم کارآیی آنان محرز شود به پیشنهاد فرمانده انتظامی استان، رؤسا و مسؤولین همطراز و یا بالاتر و با تصویب فرمانده نیروی انتظامی از کار برکنار می شوند و استخدام آنان منتفی می گردد.
تبصره ۱۲ – کارکنانی که رأی به معافیت و اخراج از خدمت آنها صادر می گردد از تاریخ ابلاغ رأی تا زمان انفکاک از نیرو، منتظر خدمت می شوند و درصورتی که توسط هیأت تجدید نظر موضوع ماده (۱۲۲) در خدمت ابقاء شوند ایام انتظار خدمت به انتساب تبدیل می گردد.
ماده ۱۲۲ – هیأت تجدیدنظر از اعضاء زیر تشکیل خواهد شد:
الف – جانشین فرمانده کل قوا در امور نیروی انتظامی درصورت تعیین.
ب – فرمانده نیروی انتظامی یا جانشین وی.
ج – رئیس سازمان عقیدتی سیاسی نیروی انتظامی یا جانشین وی.
د – رئیس سازمان حفاظت اطلاعات نیروی انتظامی یا جانشین وی.
هـ – رئیس سازمان قضائی نیروهای مسلح یا جانشین وی.
تبصره – کارکنان معترض به تصمیمات هیأتهای رسیدگی موضوع ماده (۱۲۱) می بایست حداکثر ظرف مدت یک ماه از تاریخ ابلاغ تصمیمات هیأت، اعتراض کتبی خود را با ذکر ادله و به انضمام مدارک لازم به دبیرخانه هیأت رسیدگی تسلیم و یا با پست سفارشی ارسال نمایند. هیأتهای رسیدگی موظفند حداکثر ظرف مدت یک هفته پس از انقضاء مهلت قانونی اعتراض پرونده را به دبیرخانه هیأت تجدید نظر ارسال نمایند. تصمیمات این هیأت با رأی اکثریت اعضاء معتبر و قطعی خواهد بود.
ماده ۱۲۳ – کارکنان نسبت به آراء قابل اجراء هر یک از دو هیأت می توانند ظرف یک ماه پس از ابلاغ به محاکم صالحه شکایت نمایند. آراء قطعی محاکم مذکور در هر صورت لازم الاجراء می باشد.
تبصره – درصورت نقض آراء هر یک از هیأتها توسط محاکم، هیأت ذی ربط موظف است با توجه به رأی محکمه و با رعایت سایر مقررات و تشریفات قانونی مجدداً به موضوع رسیدگی و تصمیم گیری نماید. کارکنان در مدت بین صدور رأی قطعی محکمه و تصمیم گیری مجدد هیأت در وضعیت انتساب قرار خواهند داشت.
ماده ۱۲۴ – اعلام جرم نظامی علیه هر یک از کارکنان پایور و پیمانی جز در مواردی که مستقیماً توسط سازمان قضائی کشف می شود و یا دارای شاکی خصوصی می باشد، فقط توسط فرماندهان انتظامی استانها و مقامات همطراز و بالاتر صورت می پذیرد. درصورتی که دلایل و مدارک وقوع جرم به دست نیامده و موضوع در زمره تخلف انتظامی باشد مراتب توسط فرماندهان یاد شده به هیأتهای موضوع مادتین (۱۲۱) و (۱۲۲) این قانون منعکس خواهد شد.
تبصره ۱ – در مواردی که تخلف انضباطی کارکنان دارای عنوان مجرمانه نیز باشد، ابتداء به عنوان جرم توسط مرجع قضائی رسیدگی و در صورت محکومیت، رسیدگی به عنوان تخلف انضباطی منتفی خواهد شد در غیراین صورت، صدور قرار منع تعقیب یا رأی برائت از سوی مرجع قضائی، مانع از رسیدگی به موضوع تحت عنوان انضباطی نخواهد بود. به هر حال رسیدگی به یک تخلف تحت دو عنوان جرم و تخلف انضباطی به طور همزمان ممنوع است.
تبصره ۲ – چنانچه کارکنان مرتکب چندین تخلف شوند که دارای منشاء واحدی نباشد به نحوی که برخی از آنها دارای عنوان مجرمانه و برخی دیگر دارای عنوان انضباطی باشد، جرائم آنان توسط مراجع قضائی و تخلفات انضباطی آنان حسب مورد مطابق با آئین نامه رسیدگی به تخلفات یا آئین نامه انضباطی رسیدگی خواهد شد.
ماده ۱۲۵ – به شکایات کارکنان از رده های بالاتر در امور خدمتی به ترتیب سلسله مراتب تا فرمانده انتظامی استان یا رؤسا و مسؤولین رده های همطراز یا بالاتر رسیدگی می شود. درصورت باقی بودن شاکی به شکایت خود مراتب در هیأت موضوع ماده (۱۲۲) این قانون مطرح خواهد شد. رأی هیأت مذکور قطعی است.
تبصره ۱ – شکایات کارکنان از فرماندهان انتظامی استانها و رؤسا و مسؤولین همطراز و بالاتر به وسیله فرمانده نیروی انتظامی رسیدگی و درصورتی که شاکی به شکایت خود باقی باشد موضوع در هیأت موضوع ماده (۱۲۲) مطرح خواهد شد.
تبصره ۲ – چگونگی تشکیل و نحوه رسیدگی هیأتهای رسیدگی و هیأت تجدیدنظر و همچنین میزان اختیارات هیأتهای مذکور درمورد رسیدگی به شکایات به موجب آئین نامه ای خواهد بود که به وسیله نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت کشور تهیه و ازطریق ستاد کل به تصویب فرماندهی کل قوا خواهد رسید.
فصل هفتم – پایان خدمت
ماده ۱۲۶ – خدمت کارکنان در نیروی انتظامی به یکی از علل زیر پایان می یابد:
الف – شهادت
ب – ازکارافتادگی ناشی از جانبازی یا معلولیت
ج – بازنشستگی
د – بازخریدی
هـ – انتقال
و – فوت
ز – استعفاء
ح – اتمام قرارداد ( درمورد کارکنان پیمانی)
طـ – اخراج
ماده ۱۲۷ – کارکنان درموارد زیر شهید محسوب می شوند و از یک روز قبل از شهادت به یک درجه یا رتبه بالاتر نائل می گردند:
الف – کشته شدن یا فوت در میدان نبرد به سبب مأموریت.
ب – کشته شدن یا فوت در اجرای مأموریت های قانونی مبارزه با اشرار و قاچاقچیان و سارقین و گروهکها و افراد ضد انقلاب و یا هرگونه مأموریت رزمی و یا جنگی و ویژه و در طول رفت و برگشت به سبب مأموریت.
ج – کشته شدن یا فوت در اسارت دشمن یا در گروگان ضدانقلاب یا اشرار یا سارقین و یا قاچاقچیان و یا سایر تبهکاران.
د – کشته شدن در حین تعقیب و مراقبت دشمن یا ضدانقلاب یا اشرار یا تبهکاران یا قاچاقچیان و یا سارقین.
هـ – کشته شدن در هرگونه حملات زمینی، هوائی و دریائی دشمن.
و – کشته شدن یا فوت در مسیر رفت و برگشت از منطقه عملیات تا محل مرخصی.
ز – کشته شدن توسط اشرار، سارقین، قاچاقچیان و متجاوزین به جان و مال و ناموس مردم و حقوق عمومی و سایر تبهکاران به سبب مأموریت.
ح – کشته شدن توسط ضدانقلاب یا به سبب عملیات خرابکاری دشمن.
ط – کشته شدن در حین آموزشهای رزمی و رزمایش ها که طبق برنامه های مصوب و توسط قسمتهای ذی ربط نیروی انتظامی اجراء می گردد.
ی – کشته شدن حین بررسی و آزمایش اسلحه و مهمات و خنثی سازی مواد منفجره و محترقه به سبب مأموریت.
ک – کشته شدن به سبب خدمت از طریق سوء قصد اعم از اینکه در ایام خدمت یا غیرخدمت باشد.
ل – کشته شدن در زمان پایان خدمت ازطریق سوء قصد به سبب خدمت در زمان اشتغال.
م – فوت دراثر تشدید جراحات و صدمات حاصله از موارد مندرج در بندهای بالا، مشروط بر این که جراحات یا صدمات مذکور طبق تشخیص کمیسیون پزشکی علت فوت باشد.
ن – سایر مواردی که مطابق با مقررات بنیاد شهید از مصادیق شهادت باشد.
تبصره – منظور از مأموریتهای مندرج در این ماده کلیه وظایفی است که تحت همین عنوان به کارکنان اعم از انفرادی یا دسته جمعی از طرف یگان مربوط واگذار می شود.
ماده ۱۲۸ – کارکنانی که یک یا چند عضو خود یا بخشی از آن را برای همیشه از دست دهند یا بیش از یک سال از خدمت منفک و تحت معالجه قرار گیرند و یا به علت فقدان سلامتی تمام یا بخشی از توان کاری خود را از دست بدهند و تا یک سال کارآئی خود را بدست نیاورند چنانچه ناشی از موارد مذکور در ماده فوق باشد جانباز و در سایر موارد معلول شناخته می شوند.
این کارکنان از نظر وضعیت خدمتی مشمول یکی از بندهای زیر خواهند بود:
الف – کارکنانی که خسارت وارده بر عضو یا اعضاء آنان و یا میزان کارائی از دست رفته آنها به حدی باشد که امکان ادامه خدمت برای آنان وجود داشته باشد به خدمت ادامه می دهند.
ب – کارکنانی که خسارت وارده بر عضو یا اعضاء آنان و یا میزان کارائی از دست رفته ایشان درحدی باشد که امکان ادامه خدمت را از آنان سلب نماید و یا بیش از یک سال به سبب معالجه منفک از خدمت باشند حسب مورد بازنشسته، موظف و یا مشمول قانون حالت اشتغال می گردند.
تبصره ۱ – تطبیق وضعیت کارکنان با این ماده از نظر پزشکی بر عهده شورای عالی پزشکی برابر دستورالعمل مربوطه می باشد.
تبصره ۲ – کارکنانی که براساس این ماده بازنشسته می گردند چنانچه حداکثر تا پنج سال پس از بازنشستگی سلامت خود را به نحوی بازیابند که به تشخیص شورای عالی پزشکی امکان ارجاع شغل به آنان وجود داشته باشد درصورتی که واجد صلاحیت اعاده به خدمت باشند با تمایل شخصی و با تصویب مقامات مذکور در ماده (۸۷) این قانون با درجه و رتبه قبل از بازنشستگی به خدمت اعاده می گردند.
تبصره ۳ – دستورالعمل اجرائی این ماده توسط نیروی انتظامی و با هماهنگی وزارت کشور تهیه و ازطریق ستاد کل به تصویب فرمانده کل قوا می رسد.
ماده ۱۲۹ – جانبازان بالای ده درصد (۱۰%) به تناسب آسیب وارده از یک ماه تا چهار سال ارشدیت برخوردار می گردند.
تبصره – طبقه بندی صدمات وارده به جانبازان و میزان ارشدیت استحقاقی طبق آئین نامه ای خواهد بود که توسط نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت کشور تهیه و ازطریق ستاد کل به تصویب فرماندهی کل قوا می رسد.
ماده ۱۳۰ – کارکنان پایور مشمول این قانون با رسیدن به حد نصاب مقرر زیر و با رعایت سایر شرایط زیر بازنشسته می گردند:
الف – امیران و کارمندان همطراز در سن شصت سالگی.
ب – افسران ارشد و کارمندان همطراز آنان در سن پنجاه و پنج سالگی.
ج – سایر کارکنان اعم از انتظامی و کارمند در سن پنجاه و دو سالگی.
تبصره ۱ – نیروی انتظامی مکلف است با تقاضای بازنشستگی کارکنانی که حداقل سی سال سابقه خدمت دارند ( هرچند به حد نصاب مربوط نرسیده باشند) موافقت نماید.
تبصره ۲ – کارکنان بعد از سی سال خدمت و قبل از رسیدن به حد نصاب سنی مربوط، چنانچه ارزیابی کارائی سالانه آنان از دو سوم نمره کل ارزیابی کمتر باشد در همان سال بازنشسته می شوند.
تبصره ۳ – بازنشستگی کارمندان منوط به داشتن حداقل بیست سال سابقه خدمت می باشد.
تبصره ۴ – در مواقع ضروری و نیاز نیروی انتظامی و با تمایل کارکنان پایور پس از رسیدن به حد نصاب های سنی مربوط بازنشستگی آنان به مدت سه سال با تصویب فرمانده نیروی انتظامی به تعویق خواهد افتاد.
تبصره ۵ – کارکنانی که دارای حداقل بیست و پنج سال سابقه خدمت رسمی دولتی باشند می توانند تقاضای بازنشستگی نمایند، قبول یا رد تقاضای آنان موکول به نظر نیروی انتظامی می باشد و صرف تقاضای بازنشستگی رافع تعهدات و مسؤولیت های محوله به کارکنان نخواهد بود. این مدت در مورد زنان بیست سال تمام می باشد.
تبصره ۶ – کارکنان شاغل در مشاغلی که به موجب قوانین خاص، شرایط ویژه ای برای آنها پیش بینی شده است از قبیل متصدیان مشاغل سخت وزیان آور و کار با اشعه و نظایر آن از نظر سنوات بازنشستگی مشمول مقررات مربوطه خواهند بود.
تبصره ۷ – در صورتی که کارکنان در طول اجرای تنبیه تنزیل موقت درجه یا رتبه بازنشسته شوند، به استثنای مشمولین تبصره (۳) این ماده با درجه یا رتبه قبل از تنبیه بازنشسته خواهند شد.
ماده ۱۳۱ – نیروی انتظامی در موارد استثنایی می تواند در صورت نیاز، کارکنان بازنشسته ای را که صلاحیت اعاده به خدمت داشته باشند و بیش از پنج سال از تاریخ بازنشستگی آنان نگذشته باشد با تمایل شخصی آنان و تصویب هیأت مذکور در ماده(۱۲۲) این قانون با درجه یا رتبه و قدمت خدمت قبل از بازنشستگی برای مدت محدود( حداکثر سه سال) به خدمت اعاده نماید.
تبصره ۱ – هیأت فوق می تواند مدت یادشده را برای یک بار دیگر به مدت حداکثر سه سال تمدید نماید.
تبصره ۲ – تقاضای بازنشستگی مجدد قبل از انقضای مدت فوق ممنوع است لیکن سازمان می تواند قبل از انقضای مدت مزبور آنان را مجدداً بازنشسته نماید.
تبصره ۳ – کارکنانی که به خدمت اعاده می گردند از تاریخ اعاده، حقوق بازنشستگی آنان قطع شده و از حقوق درجه یا رتبه خود ومزایای شغل مربوط استفاده می نمایند و از نظر کلیه امور استخدامی مانند سایر شاغلین با آنان رفتار و مدت خدمت جدید این قبیل کارکنان بر سنوات قبلی اضافه و موجب تجدیدنظر در حقوق بازنشستگی آنان خواهد بود.
ماده ۱۳۲ – کارکنان انتظامی بازنشسته، حق استفاده از لباس انتظامی را ندارند مگر در موارد خاصی که استفاده از آن از طرف نیروی انتظامی مجاز اعلام گردد.
ماده ۱۳۳ – کارکنان پس از انجام خدمت به میزان حداقل دو برابر مدت آخرین دوره آموزشی بعد از اتمام آن دوره مشروط بر اینکه حداقل دو برابر بیش از مجموع سنواتی که به هزینه نیروی انتظامی تحصیل کرده اند سابقه خدمت داشته باشند، می توانند تقاضای بازخریدی نمایند. تصویب این تقاضا به عهده مقامات مذکور در ماده (۸۷) این قانون خواهد بود.
تبصره – در زمان جنگ و مواقع بحرانی و شرایطی که احتمال وقوع جنگ وجود دارد تصویب بازخریدی دراختیار فرماندهی کل قوا می باشد.
ماده ۱۳۴ – به کارکنانی که سوابق خدمتی آنان بازخرید می شود به ازاء هر سال خدمت قابل احتساب از نظر بازنشستگی مبلغی معادل یک و نیم برابر آخرین حقوق و مزایای ماهانه پرداخت خواهد شد. به کارکنانی که در اجرای ماده (۱۴۷) بازخرید می گردند به ازاء هر سال خدمت سه برابر آخرین حقوق و مزایای ماهانه پرداخت خواهد شد.
تبصره ۱ – چنانچه براساس قوانین استخدام کشوری یا دیگر نیروهای مسلح مبلغ بیشتری در این مورد پرداخت گردد، مبلغ بیشتر ملاک عمل خواهد بود.
تبصره ۲ – کارکنانی که به تنزیل دایم درجه یا رتبه تنبیه می شوند در صورت بازخریدی با درجه یا رتبه پس از تنزیل بازخرید خواهند شد.
ماده ۱۳۵ – مدت هر سال خدمت کارکنان در مناطق عملیاتی و مشاغل ویژه موضوع تبصره (۶) ماده (۱۳۰) از لحاظ محاسبه سنوات خدمت برای بازنشستگی و نیز محاسبه پرداخت حقوق سنوات بازخریدی یک سال و نیم محسوب می شود.
ماده ۱۳۶ – نیروی انتظامی می تواند در صورت نیاز، کارکنانی را که با تقاضای شخصی بازخرید شده اند و بیش از پنج سال از زمان برکناری تا تاریخ تقاضای اعاده به خدمت آنها نگذشته باشد با تقاضای شخصی و تصویب مقامات مذکور در ماده (۸۷) این قانون فقط برای یک بار با درجه یا رتبه و سابقه خدمت قبلی به خدمت اعاده نماید.
این قبیل کارکنان می بایست وجوهی را که بابت بازخرید سوابق خدمتی مربوطه دریافت داشته اند مسترد نمایند.
ماده ۱۳۷ – درصورت درخواست هر یک از وزارتخانه ها، مؤسسات دولتی یا وابسته به دولت یا نهادهای انقلاب اسلامی، کارکنان چنانچه حداقل دو برابر مدت آخرین دوره آموزش، خدمت نموده باشند با تمایل شخصی و با تصویب مقامات مذکور در ماده(۸۷) این قانون منتقل می گردند.
تبصره ۱ – انتقال کارکنان به سایر نیروهای مسلح و ستاد کل و وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح و بخش های امنیتی و انتظامی وزارت کشور مشمول شرط انجام خدمت به میزان حداقل دو برابر مدت آخرین دوره آموزش نمی باشد.
تبصره ۲ – در زمان جنگ و شرایط بحرانی و مواقعی که احتمال وقوع جنگ وجود دارد، انتقال کارکنان با تصویب فرماندهی کل قوا امکان پذیر است.
تبصره ۳ – نیروی انتظامی در صورت نیاز می تواند کارکنانی را که منتقل شده اند با تمایل شخصی آنان و با همان درجه یا رتبه قبل از انتقال و احتساب سابقه خدمت مدت انتقال از نظر پایه حقوق و بازنشستگی با تصویب مقامات مذکور در ماده (۸۷) این قانون به خدمت اعاده نماید.
تبصره ۴ – نیروی انتظامی مکلف است کسور بازنشستگی و بیمه کارکنان ( اعم از سهم دولت و کارکنان) را پس از انتقال، به صندوق سازمان یا وزارتخانه ذی ربط واریز و در صورت اعاده به نیروی انتظامی مسترد نماید.
ماده ۱۳۸ – موارد فوت در حین انجام وظیفه یا به سبب آن به شرح زیر است:
الف – فوت در محل خدمت و همچنین در حال رفت و برگشت یا خارج از محل خدمتی در ارتباط با امور خدمتی.
ب – فوت در طول مأموریت غیر از موارد مذکور در ماده (۱۲۷) این قانون از لحظه ابلاغ تا خاتمه مأموریت در ارتباط با مأموریت.
ج – چنانچه کارکنان در ساعات خدمت یا به سبب امور خدمتی یا در طول مأموریت بیمار شده و یا در اثر حوادث و سوانح مصدوم و مجروح گردیده و بعداً به همان علت فوت شوند.
د – فوت در اثر بیماری های ناشی از موقعیت یا شرایط خاص خدمتی.
هـ- فوت در رفت و برگشت از مرخصی.
تبصره – کارکنانی که در موارد موضوع این ماده معلول شوند معلول خدمتی محسوب می شوند.
ماده ۱۳۹ – فوت یا معلولیت در غیر از موارد مذکور در ماده (۱۳۸) فوت یا معلولیت عادی محسوب می گردد.
ماده ۱۴۰ – برای تشخیص شهادت ( بارعایت ماده (۴) قانون اساسنامه بنیاد شهید انقلاب اسلامی – مصوب ۱۳۷۷.۲.۲۷)، جانبازی ( با رعایت بند (۲) قانون تسهیلات استخدامی و اجتماعی جانبازان انقلاب اسلامی – مصوب ۱۳۷۴.۳.۳۱)، فوت در حین انجام وظیفه یا به سبب آن، فوت عادی و همچنین تشخیص موارد مختلف معلولیت، هیأتی با ترکیب زیر تشکیل می گردد:
الف – نماینده معاونت نیروی انسانی نیروی انتظامی.
ب – نماینده بهداری نیروی انتظامی ( پزشک).
ج – فرمانده یگان ذی ربط یا نماینده وی.
د – مسؤول امور ایثارگران یا نماینده وی.
هـ- نماینده امور بیمه و بازنشستگی.
تبصره ۱ – درصورت تراکم کار یا ضرورت به پیشنهاد هیأت موضوع ماده (۱۴۰) و تصویب هیأت موضوع ماده (۱۴۱) هیأت هائی با ترکیب مشابه در نواحی یا یگانها تشکیل می شود و رأی صادره توسط آن هیأتها به منزله رأی هیأت موضوع ماده (۱۴۰) می باشد.
تبصره ۲ – در مورد کارکنان سازمانهای عقیدتی سیاسی و حفاظت اطلاعات نیروی انتظامی، هیأت مذکور رسیدگی می نماید.
ماده ۱۴۱ – چنانچه نظریه هیأت مندرج در ماده فوق ظرف مدت سه ماه از تاریخ ابلاغ مورد اعتراض جانباز یا معلول یا یکی از وراث متوفی قرار گیرد صدور رأی نهایی به عهده هیأت تجدید نظر که از مقامات زیر تشکیل می گردد خواهد بود:
الف – فرمانده نیروی انتظامی یا جانشین وی.
ب – معاون نیروی انسانی نیروی انتظامی یا نماینده وی.
ج – رئیس بهداری نیروی انتظامی یا معاون ذی ربط.
د – رئیس امور بیمه و بازنشستگی.
هـ – رئیس امور ایثارگران.
تبصره ۱ – در مواردی که پرونده مربوط به کارکنان مأمور از سایر نیروهای مسلح باشد حسب مورد نماینده مربوطه در هیأت با حق رأی شرکت خواهد نمود.
تبصره ۲ – تشخیص شهادت یا جانبازی توسط هیأت های موضوع مواد (۱۴۰) و(۱۴۱) برای بنیاد شهید و بنیاد جانبازان نیز ملاک عمل خواهد بود.
تبصره ۳ – آراء هر یک از دو هیأت مذکور ظرف مدت دو ماه پس از ابلاغ توسط جانباز یا معلول یا یکی از وراث متوفی قابل شکایت در مراجع صالحه خواهد بود.
ماده ۱۴۲ – آئین نامه اجرایی مواد (۱۲۷)، (۱۳۸)، (۱۴۰) و (۱۴۱) این قانون توسط نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت کشور تهیه و ازطریق ستاد کل به تصویب فرماندهی کل قوا خواهد رسید.
ماده ۱۴۳ – استعفاء کارکنان درصورت تقاضای شخصی و تصویب مقامات مذکور در ماده (۸۷) این قانون حسب مورد تابع یکی از بندهای زیر می باشد:
الف – محصلین در مدت طی دوره آموزشی بدو خدمت در نیروی انتظامی یا به هزینه آن یا بلافاصله پس از پایان آموزش با پرداخت دو برابر هزینه های تحصیلی مستعفی می گردند.
ب – کارکنانی که پس از آموزش، به خدمت مشغول گردیده اند به میزان یک دوم مدت خدمت مزبور از پرداخت هزینه موضوع بند ( الف) معاف خواهند شد.
درمورد آخرین دوره آموزشی طی شده، سنوات خدمتی آنان پس از آن دوره ملاک محاسبه خواهد بود.
تبصره ۱ – در محاسبه مبلغی که برای تحصیل کارکنان صرف شده است کمک هزینه تحصیلی، حقوق و مزایای پرداختی به آنان در مدت تحصیل، هزینه های جاری تحصیلی در مراکز آموزشی، وجوهی که بابت شهریه به مؤسسه های آموزشی پرداخت شده است، فوق العاده مأموریت آموزشی در داخل یا خارج از کشور و هزینه نوشت افزار و تهیه مدارک تحصیلی، خوراک و پوشاک منظور می گردد.
تبصره ۲ – کارکنانی که نیروی انتظامی برای تحصیل آنان هزینه ای پرداخت نکرده است پس از خدمت به میزان مدت حداقلی که برای تقاضای استعفاء در قرارداد استخدامی تعیین گردیده مستعفی می گردند.
ماده ۱۴۴ – تصویب استعفاء در زمان جنگ و شرایط بحرانی و مواقعی که احتمال وقوع جنگ وجود دارد در اختیار فرماندهی کل قوا می باشد.
ماده ۱۴۵ – کارکنان مستعفی، درصورت نیاز نیروی انتظامی با تقاضای شخصی مشروط بر این که از تاریخ برکناری آنان تا زمان تسلیم تقاضا بیش از پنج سال نگذشته باشد، با تصویب مقامات مذکور در ماده (۸۷) این قانون با حفظ درجه یا رتبه و قدمت خدمت قبل از استفعاء می توانند برای یک بار به خدمت اعاده شوند.
این کارکنان باید وجوهی را که براثر استعفاء دریافت داشته اند به نیروی انتظامی مسترد نمایند و همچنین وجوهی را که درزمان استعفاء به موجب ماده (۱۴۳) این قانون پرداخت نموده اند، دریافت خواهند کرد.
ماده ۱۴۶ – کارکنانی که تا چهار سال پس از حداقل مدت توقف در درجه یا رتبه صلاحیت نیل به ترفیع را به دست نیاورند و همچنین کارکنانی که فاقد توانایی لازم برای انجام وظایف متناسب با درجه یا رتبه و تخصص مربوط باشند و نیز کارکنانی که ادامه خدمت آنان به مصلحت نیروی انتظامی نبوده و درحد اخراج نباشند با تشخیص هیأت های رسیدگی موضوع ماده (۱۲۱) و رعایت تبصره (۹) ماده مزبور و نیز مفاد تبصره ماده (۱۲۲) از خدمت معاف گردیده و با آنان به ترتیب زیر رفتار می شود:
چنانچه حداقل بیست سال سابقه خدمت داشته باشند در ردیف بازنشستگان منظور خواهند شد و در غیر این صورت سوابق خدمتی آنان براساس مقررات این قانون بازخرید می گردد.
ماده ۱۴۷ – نیروی انتظامی می تواند درموارد حذف و یا تعدیل سازمان و تورم درجات، کارکنان مربوط را مشروط به این که در سایر نیروهای مسلح و ستاد کل و وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح شغل مناسبی برای آنان وجود نداشته باشد با تصویب مقامات مذکور در ماده (۸۷) این قانون با داشتن پانزده سال سابقه خدمت بازنشسته و کمتر از پانزده سال را بازخرید نماید.
به مدت خدمت مشمولین این ماده فقط از نظر احتساب وجوه بازخریدی و حقوق بازنشستگی پنج سال اضافه می گردد لیکن در هر صورت سنوات مؤثر در حقوق بازنشستگی آنان از سی سال بیشتر نخواهد بود.
ماده ۱۴۸ – کارکنان در موارد زیر اخراج می گردند:
الف – با حکم دادگاه یا به تبع حکم دادگاه.
ب – با رأی هیأت های رسیدگی موضوع مواد (۱۲۱) و (۱۲۲) این قا نون.
تبصره ۱ – چنانچه اخراج محصلین و کارکنانی که مدت تعهد خدمت آنان ( حداقل دو برابر مدت آموزش) به پایان نرسیده است، ناشی از عمل ارادی آنان باشد ملزم به پرداخت هزینه های تحصیلی مصروفه هستند.
تبصره ۲ – تشخیص ارادی یا غیر ارادی بودن عمل ارتکابی درمورد محصلین به عهده شورای آموزش و درمورد کارمندان در مدت آزمایشی به عهده فرمانده و یا رئیس مستقیم و درمورد سایر کارکنان به عهده کمیسیون موضوع ماده (۱۲۱) این قانون می باشد.
ما را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید :
دالنود اپلیکیشن دادورزیار :
