فصل هشتم – دریافتی کارکنان

مواد ۱۴۹ تا ۲۱۳

ماده ۱۴۹ – دریافتی ماهانه کارکنان پایور و پیمانی عبارت است از مجموع حقوق، مزایای مستمر و فوق العاده های شغل و سایر پرداختها.

بخش اول – حقوق:

ماده ۱۵۰ – حقوق کارکنان از حاصل ضرب مجموع عوامل ذیل در ضریب ریالی تشکیل می گردد:

الف – حداقل حقوق مبلغ معینی است که به عنوان کمترین میزان حقوق دریافتی در سطح کارکنان مشمول این قانون پرداخت می گردد.

تبصره – عدد حداقل حقوق برای دارندگان مدرک تحصیلی کاردانی و پائین تر ۶۴۸ واحد – برای دارندگان مدرک کارشناسی ۵۶۴ واحد و برای دارندگان مدرک کارشناسی ارشد و بالاتر ۵۳۰ واحد تعیین می گردد.

ب – حق کارایی مبلغی است برابر با حاصلضرب رتبه حقوقی به توان دو در واحد حق کارائی.

تبصره ۱ – واحد حق کارایی برای کلیه کارکنان عدد ۲.۵ می باشد.

تبصره ۲ – اولین رتبه حقوقی کارکنان اعداد مشخصی است که به موجب ماده(۱۵۴) این قانون برای هر یک از مقاطع تحصیلی تعیین شده است و رتبه حقوقی کارکنان برابر است با مجموع اولین رتبه حقوقی و تعداد درجات یا رتبه های خدمتی دریافتی پس از اولین درجه یا رتبه.

ج – حقوق پایه مبلغی است معادل (۳) یا (۴) یا (۵) درصد مجموع حداقل حقوق و حق کارائی و حق پایه سالهای قبل که براساس ارزشیابی کارکنان پس از هر یک سال خدمت به کارکنان تعلق می گیرد و به حقوق آنان اضافه می شود.

تبصره – کارکنان نیروی انتظامی در قبال هر سال خدمت قابل قبول خود تا پایان سال ۱۳۶۹ از حقوق پایه به میزان سه درصد (۳%) مجموع حداقل حقوق و حق کارایی مربوط به آخرین درجه یا رتبه برخوردار می گردند.

ماده ۱۵۱ – ضریب ریالی مذکور در این قانون همواره معادل ضریب ریالی حقوق کارکنان نیروهای مسلح می باشد.

ماده ۱۵۲ – تعیین هم طرازی مقامات نیروی انتظامی با مقامات مندرج در تبصره(۲) ماده (۱) قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت مصوب ۱۳۷۰.۶.۱۳ و برخورداری آنان از امتیازات متعلقه به استناد ماده مذکور براساس دستورالعملی خواهد بود که توسط نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت کشور تهیه و از طریق ستاد کل به تصویب فرماندهی کل قوا می رسد.

تبصره ۱ – مقامات مذکور در این ماده پس از پایان دوران تصدی به ترتیب در بالاترین گروههای جدول مربوط تخصیص می یابند و حقوق هر یک از آنان براساس عدد مبنای گروه مربوط تعیین و افزایش سنواتی نیز براساس آن محاسبه خواهد شد.

تبصره ۲ – مقامات مذکور در صورت اشتغال در هر یک از دستگاههای دولتی و نهادهای انقلاب اسلامی و مؤسسات و شرکتهایی که شمول حکم بر آنها مستلزم ذکر نام است از افزایش سنواتی براساس عدد مبنای گروه مربوط برخوردار خواهند شد.

ماده ۱۵۳ – با توجه به سختی و کیفیت خاص خدمت در نیروی انتظامی و به منظور حفظ قدرت جذب نیروی انسانی حداقل و حداکثر حقوق مشمولین این قانون از حداقل و حداکثر حقوق مشمولین قانون استخدام کشوری مصوب ۱۳۴۵.۳.۳۱ بیست درصد(۲۰%) اضافه خواهد بود و در کلیه مواردی که نظام پرداخت یا اعداد حقوقی کارکنان نیروهای مسلح تغییر نماید، عوامل مندرج در این قانون به همان نسبت و به طور همزمان تغییر خواهد نمود و در صورت اصلاح گروه یا گروههای ورودی مشمولین قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت مصوب ۱۳۷۰.۶.۱۳ توسط هیأت دولت واحد حق کارائی موضوع تبصره (۱) ذیل بند (ب) ماده (۱۵۰) با رعایت مفاد این ماده بر حسب مورد توسط هیأت دولت یا ستاد کل برای همان مقطع یا مقاطع مشابه نیروی انتظامی افزایش می یابد.

ماده ۱۵۴ – اولین رتبه حقوقی کارکنان باتوجه به مدارک تحصیلی قابل قبول و موردنیاز نیروی انتظامی به شرح زیر تعیین می گردد :

الف – پائین تر از پایان دوره ابتدایی، (۱).

ب – پایان دوره ابتدائی ( جدید و قدیم)، (۳).

ج – پایان دوره راهنمائی یا سیکل و اول متوسطه سابق، (۶).

د – پایان دوره متوسطه، (۹).

هـ- پایان دوره های کاردانی و آموزشگاههای افسری و همافری سابق و دوره اول دانشکده های علوم نظامی و انتظامی و سایر دوره های آموزشی همطراز، (۱۱).

و – پایان دوره های کارشناسی و دانشکده های افسری و خلبانی سابق و دوره دوم دانشکده علوم نظامی و انتظامی و سایر دوره های آموزشی همطراز، (۱۳).

ز – پایان دوره های کارشناسی ارشد و همچنین دکترای رشته های درمانی به جز پزشکی عمومی، (۱۵).

ح – دکترای پزشکی عمومی و دکترای سایر رشته های علوم، (۱۶).

تبصره ۱ – اولین رتبه حقوقی دارندگان مدرک تحصیلی چهارم و پنجم متوسطه نظام سابق که مدرکشان اساس استخدام بوده به ترتیب (۷) و (۸) تعیین می گردد.

تبصره ۲ – به اولین رتبه حقوقی دارندگان مدرک تحصیلی دکترا در کلیه رشته ها که دوره های تخصصی و یا فوق تخصصی قابل قبول و موردنیاز نیروی انتظامی را طی نموده باشند حسب مورد (۳) و (۴) واحد اضافه می گردد.

تبصره ۳ – در مواردی که طول دوره های مذکور در تبصره (۲) و بندهای ( ز)، (ح) و( هـ) به موجب مدرک مورد تأیید یکی از وزارتخانه های علوم، تحقیقات و فناوری یا بهداشت، درمان و آموزش پزشکی بیش از سنوات مورد محاسبه در بندهای مزبور باشد به ازاء هر سال تحصیل بالاتر، یک واحد به اولین رتبه حقوقی آنان افزوده می گردد.

تبصره ۴ – اولین رتبه حقوقی کارکنانی که قبل از تصویب قانون ارتش مصوب۱۳۶۶.۷.۷ در اثر رشادت و به فرمان فرماندهی کل قوا یا در اجرای حضور در جبهه برطبق ماده (۳۳) قانون سابق ارتش از طریق درجه موقت ستوان سومی به درجات بالاتر نایل گردیده اند و مدرک تحصیلی آنان پایین تر از فوق دیپلم ( کاردانی) باشد (۱۱) تعیین می گردد.

تبصره ۵ – مدرک تحصیلی که حسب مورد به موجب ارزیابی وزارتخانه های آموزش و پرورش، علوم، تحقیقات و فناوری و بهداشت، درمان و آموزش پزشکی معادل یکی از مقاطع مذکور در این ماده شناخته شود دارای ارزش برابر خواهد بود.

تبصره ۶ – کارکنانی که به علت داشتن مدرک هنری یا ورزشی و یا تخصصی به موجب مقررات استخدامی سابق نیروهای مسلح و یا مقررات سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور از نظر استخدامی معادل هر یک از مقاطع تحصیلی فوق الذکر طبقه بندی شده یا بشوند در محاسبه حقوق آنان اولین رتبه حقوقی همان مدرک تحصیلی ملاک عمل خواهد بود.

تبصره ۷ – مدرک تحصیلی پایان دوره متوسطه و مقاطع پائین تر استخدامی همین قانون در هر وضعیت خدمتی، موردنیاز و قابل قبول تلقی گردیده و چنانچه اولین رتبه حقوقی این مدارک از اولین رتبه حقوقی قبلی بیشتر باشد، در مورد مدرک پایان دوره متوسطه براساس این ماده و سایر موارد رتبه حقوقی بالاتر ملاک محاسبه قرار خواهد گرفت.

ماده ۱۵۵ – اولین رتبه حقوقی کارمندان موضوع بند (ب) ماده (۱۹) این قانون برابر است با رتبه خدمتی موضوع ماده (۸۴) همین قانون.

ماده ۱۵۶ – به محصلینی که قبل از نیل به درجه یا رتبه در بدو استخدام دوره های آموزشی را طی می نمایند، ماهانه مبلغی به میزان یک دوم حقوق حاصله از عوامل مذکور در ماده (۱۵۰) و براساس رتبه حقوقی مدرک تحصیلی اساس استخدام و سنوات قابل قبول آموزشی آنان تعیین و پرداخت می گردد.

تبصره – به محصلینی که در رشته های پروازی، دریانوردی و مأموریتی، آموزش می بینند حسب مورد مبالغی تا پنجاه درصد (۵۰%) مزایای شغلی که در آن کارآموزی می نمایند به عنوان مزایای ویژه آموزشی در طول مدت آموزش عملی پرداخت خواهد شد.

ماده ۱۵۷ – کلیه کارکنان پایور و پیمانی پس از حداقل مدت توقف در درجه یا رتبه درصورت داشتن کارایی لازم به ازاء هر چهار سال توقف یک واحد به رتبه حقوقی آنان اضافه می شود. این افزایش برای دارندگان درجات امیری، دو واحد خواهد بود.

تبصره ۱ – کلیه کارکنان درآخرین سال خدمت خود به ازاء هر سال خدمت پس از آخرین ارتقاء، از یک چهارم رتبه حقوقی برخوردار خواهند شد.

تبصره ۲ – کارکنان مشمول این ماده در صورت ترفیع، به جای بهره مندی از ارتقاء فوق از حقوق مربوطه به ترفیع خود استفاده خواهند نمود.

ماده ۱۵۸ – کارکنانی که با اجرای این قانون حقوق آنان در مقایسه با مجموع حقوق و فوق العاده های شغل و مزایای مستمر قبل از اجرای این قانون قبل از اعمال کسورات مربوط کاهش یابد مابه التفاوت مبلغ مزبور را تا رفع کاهش به عنوان مابه التفاوت تطبیق دریافت می نمایند. این تفاوت با هرگونه افزایش بعدی به همان میزان کاهش خواهد یافت.

ماده ۱۵۹ – در محاسبه حقوق پایه کارکنان، سنوات آموزشی بدو استخدام و همچنین سنوات خدمتی مازاد بر سی سال منظور خواهد شد. لیکن خدمت مذکور در ماده (۱۷۹) این قانون حداکثر سی سال محاسبه می گردد.

تبصره – در مورد کارکنانی که خدمت آنان از سی سال تجاوز می نماید بابت سالهای مازاد بر سی سال، فقط از افزایش حقوق آنان در طول خدمت مذکور حق بازنشستگی کسر خواهد شد.

ماده ۱۶۰ – مزایای مستمر کارکنان مبالغی است که به تناسب تعداد عائله تحت تکفل آنان به عنوان کمک هزینه مسکن و کمک هزینه عائله مندی پرداخت می گردد.

ماده ۱۶۱ – کمک هزینه عائله مندی عائله تحت تکفل کارکنان شاغل، بازنشسته و موظف مشمول این قانون طبق ماده (۹) قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت مصوب ۱۳۷۰.۶.۱۳ مجلس شورای اسلامی و تغییرات و اصلاحات بعدی آن تعیین و پرداخت خواهد شد.

تبصره ۱ – عائله تحت تکفل کارکنان مجرد مشمول این قانون از مزایای بند (۱) ماده (۹) قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت مصوب ۱۳۷۰.۶.۱۳ بهره مند خواهند شد.

تبصره ۲ – کارکنان زن مشمول این قانون که دارای همسر از کارافتاده باشند که تحت تکفل آنان هستند، از کمک هزینه عائله مندی موضوع ماده (۹) قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت مصوب ۱۳۷۰.۶.۱۳ برخوردار می گردند.

ماده ۱۶۲ – میزان کمک هزینه مسکن کارکنانی که از خانه های سازمانی استفاده نمی کنند و میزان اجاره بهای خانه های سازمانی باید به نحوی تعیین گردد که باتوجه به اجاره بهای مسکن در سطح جامعه، به کارکنان استفاده کننده از خانه های سازمانی و سایرین به میزان واحدی در امر مسکن کمک شود.

ماده ۱۶۳ – میزان کمک هزینه مسکن کارکنان شاغل که از خانه های سازمانی استفاده نمی نمایند باتوجه به عائله تحت تکفل آنان مبلغی معادل حاصلضرب یک سیصدم عدد حداقل حقوق مندرج در تبصره بند ( الف) ماده (۱۵۰) این قانون در ضریب منطقه ای در متراژ زیربنای مسکن متناسب با عائله بشرح زیر تعیین و محاسبه می گردد:

ردیف تعداد عائله متراژزیربنای مسکن ¤ تحت تکفل متناسب با عائله

۱ مجرد ۵۰ متر مربع

۲ یک نفر ۷۰ متر مربع

۳ دو نفر ۹۰ متر مربع

۴ سه نفر ۱۰۰ متر مربع

۵ چهار نفر ۱۳۰ متر مربع

۶ پنج نفر و بیشتر ۱۵۰ متر مربع

ماده ۱۶۴ – حقوق و مزایای کارکنان وظیفه، همواره برابر « قانون چگونگی پرداخت حقوق کارکنان وظیفه نیروهای مسلح مصوب ۱۳۷۵.۵.۷» و قانون خدمت وظیفه عمومی مصوب ۱۳۶۳.۷.۲۹ و اصلاحات بعدی آنها محاسبه و پرداخت خواهد شد.

بخش دوم – فوق العاده های شغل

ماده ۱۶۵ – فوق العاده های شغل به مزایای شغل، فوق العاده خاص و فوق العاده سختی کار انتظامی گفته می شود که مشمول کسور بازنشستگی قرار می گیرند.

ماده ۱۶۶ – به کارکنان نیروی انتظامی ماهانه مبلغی با درنظرگرفتن نوع و شرایط شغل، خطرات، مسؤولیت، فرسودگی ناشی از شغل و کیفیت کار به عنوان مزایای شغل پرداخت می گردد.

تبصره ۱ – میزان فوق العاده شغل کارکنان شاغل در نیروی انتظامی نباید از یکصد و پنج درصد (۱۰۵%) مجموع حداقل حقوق و حق کارائی شاغل کمتر و از یکصد و هفتاد و پنج درصد (۱۷۵%) آن بیشتر باشد و فوق العاده شغل کارکنان شاغل در مشاغل فرماندهی، مدیریت و سرپرستی و همچنین فوق العاده شغل کارکنان متصدی مشاغل تحقیقی و تخصصی و یا آموزشی هر کدام تا بیست و پنج درصد (۲۵%) مجموع حداقل حقوق و حق کارائی قابل افزایش است.

تبصره ۲ – حقوق و فوق العاده شغل دارندگان مدارک تحصیلی دکتری و فوق لیسانس و مدارک همطراز از لحاظ استخدامی که در مراکز یا واحدهای آموزشی، مطالعاتی و تحقیقاتی اشتغال به کار دارند نباید از هشتاد درصد (۸۰%) مجموع حقوق و فوق العاده شغل کارکنان مشابه مشمول قانون اعضاء هیأت علمی دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی کمتر باشد.

ماده ۱۶۷ – به موجب ماده (۶) قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت مصوب ۱۳۷۰.۶.۱۳ به منظور جذب و نگهداری نیروهای مناسب برای مشاغل تخصصی و مدیریتی نیروی انتظامی فوق العاده خاص ( جذب) پرداخت می گردد.

تبصره – هرگونه فوق العاده دیگری که براساس ماده (۶) قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت مصوب ۱۳۷۰.۶.۱۳ ( مانند فوق العاده ویژه و…) به مشمولین قانون استخدام کشوری پرداخت می گردد شامل کارکنان نیروی انتظامی نیز خواهد شد.

ماده ۱۶۸ – علاوه بر پرداخت مزایای شغل و فوق العاده خاص، باتوجه به مأموریتهای ویژه نیروی انتظامی و مسؤولیتهای ناشی از ارتباط مستمر کارکنان با مردم و نیز شرایط محیطی و اجتماعی و ضریب بالای آسیب پذیری آنان، ماهانه مبلغی معادل سی درصد (۳۰%) حقوق و مزایای شغل تحت عنوان « فوق العاده سختی کار انتظامی» به کارکنان نیروی انتظامی پرداخت می گردد.

ماده ۱۶۹ – نیروی انتظامی حداکثـر ظرف سه ماه آیین نامه اجرایی این بخش را تهیه و تـوسط وزارت کشـور بـا هماهنگـی ستـاد کل به تصـویب هیـأت وزیــران می رساند.

تبصره – پرداخت مزایا براساس این قانون تا زمان تصویب و ابلاغ آیین نامه مذکور برمبنای مقررات قبلی خواهد بود.

بخش سوم – کسورات

ماده ۱۷۰ – کلیه کسورات مربوط به بازنشستگی، بیمه درمانی، بیمه عمر و حوادث و پس انداز اعم از سهم کارکنان و سهم دولت برابر قوانین و مقررات مربوط ( مورد تسری به نیروی انتظامی) محاسبه و به صندوقهای ذی ربط واریز خواهد شد.

بخش چهارم – دریافتی ماهانه کارکنان در موارد خاص

ماده ۱۷۱ – دریافتی ماهانه کارکنان منتسب بر حقوق و مزایای مستمر کارکنان حاضر به خدمت همطراز آنان و آخرین فوق العاده های شغل محاسبه و پرداخت می گردد.

تبصره – در مـورد آن دسته از کارکنـان مأمـور به خـدمت که به موجب سـایر قوانین و مقـررات، الـزاماً از سـوی نیروی انتظامی به سـازمانهـائی نظیر ستـاد کـل ، سازمان قضایی نیروهـای مسلح، سازمان زندانهای نیروهـای مسلح و وزارت کشور اعزام می گردند، چنانچه شغل مورد تصدی در آن سازمانها بالاتر باشد، شغل جدید ملاک عمل خواهد بود.

ماده ۱۷۲ – میزان دریافتی کارکنان مأمور در داخل نیروی انتظامی بر مبنای حقوق درجه یا رتبه مربوط و فوق العاده های شغل جدید آنان محاسبه می گردد.

ماده ۱۷۳ – کارکنان بازنشسته ای که به موجب ماده (۱۳۱) این قانون به خدمت اعاده می گردند از تاریخ اعاده به خدمت حقوق بازنشستگی آنان قطع شده و از حقوق درجه یا رتبه خود و فوق العاده های شغل مربوط که درآن انجام وظیفه خواهند کرد استفاده می نمایند و از نظر کلیه امور استخدامی مانند سایر شاغلین خواهند بود.

ماده ۱۷۴ – میزان دریافتی ماهانه کارکنان منتظر خدمت برمبنای دو سوم و کارکنان بدون کار یک دوم حقوق درجه یا رتبه آنان محاسبه و تعیین می گردد.

تبصره – مزایای مستمر کارکنان مشمول این ماده به طور کامل پرداخت می گردد.

بخش پنجم – سایر پرداختها

ماده ۱۷۵ – پاداش، هزینه سفر، فوق العاده مأموریت در داخل و خارج از کشور و فوق العاده های انتقال، محل خدمت، بدی آب و هوا و محرومیت از تسهیلات زندگی به میزان مشمولین قانون استخدام کشوری به کارکنان پرداخت می گردد.

تبصره ۱ – آئین نامه پرداخت فوق العاده اشتغال خارج از مرکز و بدی آب و هوا و محرومیت از تسهیلات زندگی هماهنگ با آئین نامه مربوط درمورد مشمولین نیروهای مسلح باید به نحوی تهیه گردد که مبالغ پرداختی بابت موارد مذکور جز درصورت تجدیدنظر درمورد مشمولین قانون استخدام کشوری مصوب ۱۳۴۵.۳.۳۱ معادل کارکنان همطراز آنان در قانون استخدام کشوری باشد.

تبصره ۲ – وزارت کشور با هماهنگی ستاد کل آئین نامه فوق العاده اشتغال خارج از مرکز و بدی آب و هوا و محرومیت از تسهیلات زندگی را به گونه ای که فوق العاده شاغلین پاسگاهها و پاسگاههای کوهستانی و مرزی سردسیر و گرمسیر از فوق العاده شاغلین مراکز شهرستانها و بخشها و شهرهای مذکور بیشتر باشد تهیه و به تصویب هیأت وزیران خواهد رساند.

ماده ۱۷۶ – جز درزمینه نگهبانی و مواردی که کارکنان از فوق العاده مأموریت استفاده می نمایند درمواردی که به تشخیص بالاترین مقام نیروی انتظامی ادامه کار کارکنان در غیر ساعات خدمت ضرورت پیدا کند با درنظر گرفتن افزایش بازده کار به تناسب افزایش ساعات خدمت اضافه کار پرداخت می گردد. میزان اضافه کار طبق آئین نامه ای خواهد بود که به وسیله نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت کشور تهیه و به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.

ماده ۱۷۷ – کارکنان شاغل و بازنشسته نیروی انتظامی ازنظر دریافت کمک هزینه های ازدواج و فوت تابع قانون و مقررات استخدام کشوری مصوب ۱۳۴۵.۳.۳۱ خواهند بود.

ماده ۱۷۸ – تهیه و تأمین لباس آن عده از کارکنان که الزاماً بایستی از لباس متحدالشکل استفاده نمایند و یامشاغل آنان ایجاب می نماید که لباس خاصی بپوشند و همچنین خوراک و سایر هزینه های ضروری آنان درصورتی که ضرورت و مقتضیات خدمتی ادامه خدمت روزانه کارکنان را ایجاب نماید، برعهده نیروی انتظامی خواهد بود.

فصل نهم – حقوق بازنشستگی، وظیفه و مستمری

ماده ۱۷۹ – حقوق بازنشستگی، حقوق وظیفه و حقوق مستمری عبارت است از وجوهی که حسب مورد به بازنشستگان، ازکارافتادگان و عائله تحت تکفل کارکنان برابر مقررات مربوط از صندوق بازنشستگی نیروی انتظامی به طور ماهانه پرداخت می گردد.

تبصره ۱ – حقوق و مزایای کارکنان شهید و جانباز ازکارافتاده کلی و مفقودالاثر براساس قانون حالت اشتغال مستخدمین شهید، جانباز ازکارافتاده و مفقودالاثر جنگ تحمیلی مصوب ۱۳۷۲.۶.۳۰ مجلس شورای اسلامی پرداخت خواهد شد.

تبصره ۲ – حقوق کارکنان مفقودالاثر درغیر از موارد مذکور در قانون حالت اشتغال مستخدمین شهید، جانباز ازکارافتاده و مفقودالاثر جنگ تحمیلی مصوب ۱۳۷۲.۶.۳۰ براساس ماده (۱۷۱) این قانون پرداخت می گردد.

تبصره ۳ – اولین رتبه حقوقی کارکنان بازنشسته که قبل از تصویب قانون ارتش مصوب ۱۳۶۶.۷.۷ مجلس شورای اسلامی به درجات ستوان سومی و بالاتر نائل گردیده اند و مدارک تحصیلی آنان پائین تر از فوق دیپلم ( کاردانی) باشد یازده(۱۱) تعیین می گردد و مابه التفاوت آن از تاریخ ۱۳۷۱.۱.۱ قابل محاسبه می باشد.

تبصره ۴ – هرگاه شخصی که دارای حقوق بازنشستگی یا وظیفه است مفقودالاثر شود و مدت شش ماه حقوق بازنشستگی یا وظیفه خود را مطالبه ننماید، وراث ذوی الحقوق چنانچه مطابق این قانون مستمری به آنها تعلق گیرد حق دارند موقتاً مستمری قانونی خود را تقاضا نمایند. چنانچه بعدها معلوم شود شخص مفقودالاثر فوت نموده، مستمری موقتی از تاریخ فوق به طور دائم برقرار می شود و درصورتی که معلوم شود در حال حیات می باشد، وضعیت حقوق آنان به حال اولیه اعاده می گردد.

تبصره ۵ – حقوق بازنشستگی، وظیفه و مستمری کسانی که قبل از تاریخ۱۳۶۶.۷.۷ خدمت آنان پایان پذیرفته براساس مقررات قانون ارتش و مشمولین قانون حقوق و مزایای ارتش تعیین می گردد.

ماده ۱۸۰ – دریافت حقوق بازنشستگی یا وظیفه و سهمیه مستمری تواماً ممنوع بوده و در این حالت فقط مبلغ بیشتر پرداخت خواهد شد.

ماده ۱۸۱ – فرزندانی که یکی از والدین آنها فوت شود حق دریافت سهمیه مستمری از حقوق وی را خواهند داشت اگر چه پدر یا مادر آنها که در حال حیات است به هرعنوان حقوق یا حقوق بازنشستگی یا وظیفه از دولت دریافت دارد.

ماده ۱۸۲ – حقوق شهدا، جانبازان از کارافتاده و مفقودالاثر انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی براساس قانون حالت اشتغال مستخدمین شهید، جانباز ازکارافتاده و مفقودالاثر انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی مصوب ۱۳۷۲.۶.۳۰ مجلس شورای اسلامی تعیین و افزایش حقوق پایه با ضریب پنج درصد (۵%) تا رسیدن به شرایط عمومی بازنشستگی ( سی سال خدمت) محاسبه و پس از خاتمه سی سال مطابق قوانین و مقررات مربوط به حقوق مستمری تعیین و به عائله تحت تکفل آنان پرداخت می گردد.

ماده ۱۸۳ – میزان حقوق وظیفه، جانبازان موضوع بند (ب) ماده (۱۲۸) این قانون چنانچه در شمول قانون حالت اشتغال مستخدمین شهید، جانباز ازکارافتاده و مفقودالاثر انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی قرار نگیرند به شرح زیر تعیین می گردد:

الف – درمورد کارکنان پایور و پیمانی، حقوقی معادل حقوق دو درجه یا رتبه بالاتر و آخرین فوق العاده های شغل و مزایای مستمر دو درجه یا رتبه بالاتر.

ب – درمورد محصلین، حقوقی معادل حقوق درجه یا رتبه ای که بعد از پایان دوره آموزشی به آن نائل می شدند با قدمتی معادل سابقه تحصیل.

ج – درمورد کارکنان وظیفه حقوقی معادل حقوق کارکنان پایور یک درجه بالاتر.

تبصره – حقوق مستمری بگیران جانبازان بعداز فوت عبارت است از آخرین حقوق وظیفه آنان.

ماده ۱۸۴ – میزان حقوق وظیفه و حقوق مستمری بگیران کارکنانی که بنا به تشخیص کمیسیون مندرج در ماده (۱۴۰) این قانون در هر یک از موارد پیش بینی شده در ماده (۱۳۸) این قانون در حین انجام وظیفه یا به سبب آن معلول یا فوت شوند به شرح زیر تعیین می گردد:

الف – درمورد کارکنان پایور و پیمانی معادل حقوق یک درجه یا رتبه بالاتر و آخرین و فوق العاده شغل و مزایای مستمر.

ب – در مورد محصلین معادل نه دهم حقوق درجه یا رتبه ای که بعد از پایان دوره آموزشی به آن نائل می شدند با قدمتی معادل سابقه تحصیل.

ج – درمورد کارکنان وظیفه حقوقی معادل حقوق کارکنان پایور همطراز.

تبصره – حقوق مستمری بگیران معلولین این ماده درصورتی که بنابه تشخیص کمیسیون مندرج در ماده (۱۴۰) این قانون فوت ناشی از معلولیت باشد معادل آخرین حقوق وظیفه ودرصورتی که ناشی از معلولیت نباشد نه دهم آخرین حقوق وظیفه خواهد بود.

ماده ۱۸۵ – میزان حقوق وظیفه و حقوق مستمری بگیران کارکنانی که به تشخیص کمیسیون مندرج در ماده (۱۴۰) این قانون به طور عادی معلول یا فوت می شوند به شرح زیر تعیین می گردد:

الف – درمورد کارکنان پایور و پیمانی، حقوقی معادل آخرین حقوق، فوق العاده های شغل و مزایای مستمر.

ب – درمورد محصلین چهار پنجم حقوق درجه یا رتبه ای که بعد از پایان دوره آموزش به آن نائل می شدند با قدمتی معادل سابقه تحصیل.

ج – درمورد کارکنان وظیفه نه دهم حقوق کارکنان پایور همطراز.

تبصره – حقوق مستمری بگیران معلولین موضوع این ماده معادل آخرین حقوق وظیفه آنان خواهد بود.

ماده ۱۸۶ – با کارکنان بازنشسته درصورتی که جانباز ازکارافتاده و یا شهید و یا مفقودالاثر شوند حسب مورد برابر مواد (۱۷۹) و (۱۸۳) این قانون رفتار خواهد شد و درصورت فوت آخرین حقوق بازنشستگی استحقاقی به عنوان حقوق مستمری به مستمری بگیران آنها پرداخت خواهد گردید.

ماده ۱۸۷ – کارکنان وظیفه دوره احتیاط و ذخیره که قبل از خدمت از کارکنان دولت بوده اند درصورت شهادت، جانباز شدن، فوت و یا معلولیت، حقوق مستمری و وظیفه آنان برابر مقررات این قانون برمبنای آخرین حقوق دریافتی از سازمان مربوطه و از بودجه همان سازمان پرداخت خواهد شد و چنانچه حقوق آنان در سازمان مربوطه کمتر از حقوق کارکنان پایور همطراز آنان باشد حقوق مستمری و وظیفه برمبنای حقوق کارکنان پایور همطراز محاسبه شده و مابه التفاوت آن از اعتباری که بدین جهت همه ساله در بودجه نیروی انتظامی منظور می شود، پرداخت خواهد شد.

ماده ۱۸۸ – هرگاه سابقه خدمت جانبازان موضوع ماده (۱۸۳) این قانون و معلولینی که از حقوق وظیفه استفاده می نمایند کمتر از بیست سال باشد حقوق وظیفه مقرره را از بودجه نیروی انتظامی دریافت نموده و سالانه مبلغی معادل افزایش حقوق پایه مربوطه استفاده خواهند کرد و کسور بازنشستگی به صندوق مربوطه واریز و پس از رسیدن به بیست سال خدمت، از مبلغی معادل آخرین حقوق دریافتی از صندوق بازنشستگی نیروی انتظامی برخوردار خواهند شد.

ماده ۱۸۹ – درصورتی که حقوق مستمری بگیران بیش از حقوق بازنشستگی باشد تا میزان حقوق بازنشستگی بر مبنای سنوات خدمت از صندوق بازنشستگی نیروی انتظامی و مازاد آن از محل اعتباراتی که بدین منظور همه ساله در بودجه نیروی انتظامی منظور می گردد پرداخت خواهد شد. دولت مکلف است کمبود بودجه صندوق بازنشستگی نیروی انتظامی را ازنظر جبران پرداخت حقوق وظیفه جانبازان و مستمری بگیران که احکام خاصی درمورد آنها پیش بینی شده است همه ساله در لایحه بودجه کل کشور منظور نماید.

ماده ۱۹۰ – کارکنانی که با داشتن حداقل بیست سال قدمت خدمت اخراج می شوند به عائله تحت تکفل آنان وجوهی معادل سه پنجم حقوق مندرج در ماده (۱۷۹) این قانون پرداخت می گردد.

تبصره – کسانی که به موجب احکام مراجع قضائی که صلاحیت تعیین حقوق بازنشستگی، مستمری و یا وظیفه را دارا باشند برای آنان مبالغ مشخصی تحت عناوین مذکور، مقرر گردیده و درمواردی که به موجب احکام بعدی مبالغ جدیدی برای آنان مقرر گردد از مبالغ جدید برخوردار خواهند شد.

به هر حال مبالغ فوق از میزان استحقاقی مندرج در این ماده تجاوز نخواهد کرد.

ماده ۱۹۱ – مستمری بگیران مشمول این قانون عبارتند از:

الف – همسر دائم و شوهر درصورتی که همسرش مخارج وی را تأمین می نموده است.

ب – اولاد ذکور غیرشاغل تا سن بیست سال تمام و درصورتی که مشغول تحصیل باشند تا خاتمه تحصیل حداکثر بیست و پنج سال تمام.

ج – اولاد اناث جز درصورتی که شوهر داشته یا شاغل باشند.

د – پدر و مادری که در کفالت متوفی بوده اند.

هـ – برادر محجور یا بیمار که در کفالت متوفی بوده و قادر به اداره امور خود نباشد.

و – برادر صغیری که در کفالت متوفی بوده، تا سن بیست سال تمام و درصورت تحصیل تا سن بیست و پنج سال تمام مشروط بر این که شاغل نباشد.

ز – خواهری که در کفالت متوفی بوده جز درصورتی که شوهر داشته یا شاغل باشد.

ح – نوه هایی که تحت کفالت متوفی بوده اند، پسر تا سن بیست سال و درصورت تحصیل تا سن بیست و پنج سال تمام و دختر جز درصورتی که شوهر داشته یا شاغل باشد.

تبصره ۱ – هر یک از مستمری بگیران چنانچه به بیماری غیرقابل علاج و یا نقص عضو مبتلا گردند به طوری که برابر تشخیص کمیسیون عالی پزشکی برای همیشه قادر به تأمین معاش خود نباشند مستمری آنان مادام العمر پرداخت خواهد شد.

تبصره ۲ – پرداخت مستمری به مستمری بگیران در طول خدمت دوره ضرورت نیز صرف نظر از شرایط سنی ادامه خواهد یافت.

ماده ۱۹۲ – حقوق مستمری بگیران براساس آخرین سوابق خدمتی یا اظهارنامه ای که ازطرف کارکنان برابر ماده (۱۹۱) این قانون تنظیم می گردد به طور مساوی بین آنان تقسیم خواهد شد.

تبصره – برای رسیدگی به اعتراض کسانی که خود را محق به دریافت مستمری می دانند و در سوابق خدمتی کارکنان جزو افراد تحت تکفل قید نشده اند هیأت رسیدگی مرکب از اعضای زیر تشکیل می شود:

الف – فرمانده نیروی انتظامی یا جانشین وی.

ب – معاون نیروی انسانی نیروی انتظامی یا نماینده وی.

ج – مسؤول امور بیمه و بازنشستگی نیروی انتظامی یا نماینده وی.

ماده ۱۹۳ – چنانچه هر یک از مستمری بگیران فوت شود و یا شرایط دریافت حقوق مستمری را از دست بدهد سهم وی به سهم سایر مستمری بگیران افزوده خواهد شد.

ماده ۱۹۴ – جانبازان و خانواده های شهدا، علاوه بر دریافت حقوق وظیفه و مستمری ازنظر کلیه خدمات رفاهی و مزایای دیگر مانند سایر جانبازان و شهدا در سطح کشور، به ترتیب تحت پوشش بنیاد شهید و امور ایثارگران قرار می گیرند.

ماده ۱۹۵ – به کارکنانی که خدمت آنان پایان می پذیرد و به مستمری بگیران کارکنانی که شهید یا فوت می شوند به میزان مدتی که از سال ۱۳۵۸ به بعد در طول خدمت از مرخصی استحقاقی استفاده نکرده باشند حداکثر معادل چهار ماه و درصورتی که سازمان با مرخصی آنان موافقت نکرده باشد معادل تمام مدت مرخصی استفاده نشده براساس آخرین حقوق و مزایا از محل اعتبارات نیروی انتظامی پرداخت می گردد.

تبصره – به کسانی که بازخرید، مستعفی و یا اخراج می گردند علاوه بر وجوه مذکور، کسور بیمه و بازنشستگی که از حقوق آنان کسر شده است از محل صندوق بازنشستگی و بیمه نیز پرداخت خواهد شد.

ماده ۱۹۶ – هرگاه حقوق ماهانه کارکنان شاغل اضافه گردد به همان نسبت که در قانون آورده می شود حقوق بازنشستگان، وظیفه بگیران و مستمری بگیران اضافه خواهد شد و مبلغ اضافی از محل بودجه نیروی انتظامی تأمین می گردد.

ماده ۱۹۷ – کسانی که از حقوق بازنشستگی و یا حقوق وظیفه برخوردارند درصورت ترک تابعیت با عائله تحت تکفل آنان برابر مستمری بگیران فوت عادی رفتار می گردد.

تبصره – ترک تابعیت مستمری بگیران موجب قطع حقوق آنان حسب مورد به نفع صندوق بازنشستگی یا صندوق دولت یا سایر مستمری بگیران خواهد شد.

ماده ۱۹۸ – درصورتی که میزان صدمات وارده به جانبازان و معلولین حین انجام وظیفه یا به سبب آن در حدی باشد که به تأیید کمیسیون عالی پزشکی نیروی انتظامی در انجام کارهای روزانه زندگی محتاج کمک و معاضدت عملی دیگران باشند و در آسایشگاه جانبازان نگهداری نشوند برحسب مورد و متناسب با میزان ازکارافتادگی ازحقوق نگهداری برخوردار خواهند شد. آئین نامه اجرایی این ماده و همچنین میزان هزینه درمان مبتلایان به بیماریهای سرطان و تالاسمی و سایر بیماریهای خاص توسط نیروی انتظامی و با هماهنگی وزارت کشور تهیه و به تصویب هیأت وزیران می رسد.

فصل دهم – امور خدماتی کارکنان

ماده ۱۹۹ – کارکنان نیروی انتظامی می توانند علاوه بر استفاده از درمانگاهها و بیمارستانهای این نیرو و امکانات سازمان تأمین خدمات درمانی، از خدمات بیمه مکمل درمان نیز بهره مند شوند.

تبصره ۱ – از کارافتادگان، بازنشستگان، مستمری بگیران و عائله تحت تکفل کارکنان شاغل و بازنشسته و وظیفه بگیر زیر پوشش سازمان تأمین خدمات درمانی و بیمه های مکمل خواهند بود.

تبصره ۲ – در مناطقی که امکانات منحصر به یگان انتظامی مستقر در آنهاست، عائله تحت تکفل کارکنان می توانند از امکانات مزبور استفاده نمایند.

ماده ۲۰۰ – نیروی انتظامی حتی المقدور ضمن تأمین خانه های سازمانی موظف است کمبود آن را از طریق ارائه تسهیلاتی مانند پرداخت ودیعه مسکن و وام مسکن در جهت کمک به معیشت کارکنان شاغل تأمین نماید. دولت مکلف است همه ساله اعتبارات مربوط به این ماده را در بودجه نیروی انتظامی منظور نماید.

تبصره – نحوه استفاده کارکنان از این تسهیلات برابر دستورالعملی خواهد بود که به تصویب فرمانده نیروی انتظامی می رسد.

ماده ۲۰۱ – نیروی انتظامی موظف است کلیه کارکنان خود را درقبال حوادثی که در ارتباط با انجام وظیفه منجر به شهادت، فوت، بیماری، نقص عضو یا ازکارافتادگی و یا پرداخت دیه می گردد بیمه نماید. آئین نامه اجرائی این ماده به پیشنهاد نیروی انتظامی و تأیید وزارت کشور به تصویب هیأت وزیران می رسد.

تبصره ۱ – چگونگی اجرای این ماده تابع مقررات بیمه های کارکنان خواهد بود.

تبصره ۲ – اعتبارات این ماده از محل صندوق بیمه مربوطه تأمین می گردد.

ماده ۲۰۲ – نیروی انتظامی متناسب با امکانات موظف است خدمات فرهنگی، ورزشی و رفاهی به ایثارگران، بازنشستگان و کارکنان شاغل و خانواده تحت تکفل آنان ارائه نماید.

فصل یازدهم – مواد تکمیلی

ماده ۲۰۳ – کارکنان تطبیق شده با دستورالعمل تعیین جایگاه خدمتی پاسداران کمیته انقلاب اسلامی مصوب فرماندهی کل قوا و نیز کارکنان تطبیق شده با قانون ارتش مصوب ۱۳۶۶.۷.۷ از حیث تطبیق درجه، رتبه یا ارشدیت مشمول دستورالعمل و قانون مذکور و اصلاحات بعدی آنها خواهند بود.

ماده ۲۰۴ – سنوات خدمتی کارکنان کمیته انقلاب اسلامی برابر دستورالعمل تعیین جایگاه خدمتی پاسداران کمیته انقلاب اسلامی مصوب فرماندهی کل قوا حسب مورد از تاریخ تأسیس این نهاد (۱۳۵۷.۱۱.۲۳) جزء سنوات خدمت رسمی آنان محسوب گردیده و دولت موظف است پس از تصویب این قانون، کسور بازنشستگی کارکنان مذکور را تا تاریخ ۱۳۷۰.۱.۱۲ اعم از سهم دولت و کارکنان به صندوق بازنشستگی نیروی انتظامی پرداخت نماید.

تبصره – پاسداران کمیته انقلاب اسلامی که قبل از تصویب این قانون از خدمت منفک شده اند نیز مشمول مفاد این ماده می گردند.

ماده ۲۰۵ – کارکنانی که سابقه خدمت در وزارتخانه ها و مؤسسات دولتی یا وابسته به دولت و یا نهادهای انقلاب اسلامی داشته و سوابق خدمتی آنان به نیروی انتظامی منتقل شده است، سابقه خدمتی مذکور جزو سنوات خدمتی آنان محسوب خواهد شد.

تبصره – درصورتی که سابقه خدمت قبلی درارتباط با شغل آنان در نیروی انتظامی باشد تمام سنوات و در غیر این صورت یک دوم آن جزو سنوات ترفیعاتی محسوب می گردد. تشخیص ارتباط سابقه خدمت قبلی با شغل کارکنان برابر دستورالعملی خواهد بود که توسط نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت کشور تهیه و به تصویب هیأت وزیران می رسد.

ماده ۲۰۶ – تطبیق کارکنان موضوع تبصره ماده (۱) قانون نیروی انتظامی مصوب۱۳۶۹.۴.۲۷ با این قانون برابر دستورالعملی خواهد بود که توسط نیروی انتظامی تهیه و پس از تأیید وزارت کشور ازطریق ستاد کل به تصویب فرماندهی کل قوا خواهد رسید.

تبصره – اجرای تطبیق آن دسته از کارکنان مشمول ماده مذکور که براساس دستورالعمل فوق الذکر جزو کارکنان نیروی انتظامی محسوب خواهند شد، توسط نیروی انتظامی صورت خواهد گرفت.

ماده ۲۰۷ – نیروی انتظامی موظف است تطبیق وضعیت و ادامه خدمت کارکنان روزمزد و قراردادی که قبل از تاریخ ۱۳۷۰.۱.۱ و همچنین تطبیق وضعیت و ادامه خدمت داوطلبان غیرنظامی ( جوانمردان) که دراجرای قانون مربوط به وضع خدمتی داوطلبان غیرنظامی که در مناطق عملیاتی با نیروهای مسلح همکاری می نمایند مصوب۱۳۶۰.۱۰.۱۴ قبل از تاریخ ۱۳۶۶.۷.۷ به کار گرفته شده اند و به علت نیاز سازمان به خدمت خود ادامه داده اند را ظرف مدت شش ماه تعیین وضعیت نماید.

تبصره – حق بیمه پرداخت شده به سازمان تأمین اجتماعی ( سهم بیمه شده و کارفرما) و کسورات بازنشستگی جوانمردان ( سهم دولت و کارکنان) می بایست به صندوق بازنشستگی نیروی انتظامی واریز گردد.

ماده ۲۰۸ – نیروی انسانی مورد نیاز سازمانهای عقیدتی سیاسی و حفاظت اطلاعات در چهارچوب جداول سازمانی مصوب توسط نیروی انتظامی تأمین می گردد.

ماده ۲۰۹- رؤسای سازمانهای عقیدتی سیاسی و حفاظت اطلاعات در زمینه امور نیروی انسانی کارکنان خود از اختیاراتی معادل فرمانده نیروی انتظامی برخوردار می باشند.

تبصره – پذیرش استعفاء، بازخریدی و بازنشستگی و همچنین انتقال و مأمور به خدمت نمودن کارکنان از شمول این ماده خارج می باشد.

ماده ۲۱۰ – در اجرای بند (۸) ماده (۴) قانون نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۳۶۹.۴.۲۷، انجام وظایفی که به عنوان ضابط قوه قضائیه به عهده نیروی انتظامی است و همچنین هزینه های مزبور درجهت مأموریتها و نگهداری و بدرقه متهمین طبق آئین نامه ای خواهد بود که با مشارکت وزارت دادگستری، وزارت کشور و نیروی انتظامی تهیه و به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.

ماده ۲۱۱ – نیروی انتظامی موظف است کلیه آئین نامه ها، دستورالعمل ها و اساسنامه های مندرج در این قانون را جز در مواردی که مهلت مشخصی برای آنها تعیین شده است حداکثر ظرف مدت یک سال تهیه و در سیر مراحل تصویب قرار دهد.

تبصره – درصورت عدم تهیه موارد مذکور در این ماده و مهلت های قانونی، وزارت کشور موظف است حداکثر ظرف مدت شش ماه نسبت به تهیه آنها اقدام و در سیر مراحل تصویب قرار دهد.

ماده ۲۱۲ – اختیارات فرماندهی کل قوا محدود به موارد مصرحه در این قانون نمی باشد.

ماده ۲۱۳ – جانشین فرمانده کل قوا در امور نیروی انتظامی و وزیر کشور، درمورد آن دسته از موارد مندرج در این قانون که موکول به تصویب فرماندهی کل قوا گردیده است، درصورت تفویض اختیار، اعمال اختیارات خواهد نمود.

قانون فوق مشتمل بر دویست و سیزده ماده و یکصد و نود و هشت تبصره طبق اصل هشتاد و پنجم (۸۵) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در جلسه روز چهارشنبه مورخ ۱۳۸۲.۱۲.۲۰ کمیسیون مشترک اجتماعی و امنیت ملی و سیاست خارجی و برنامه و بودجه و محاسبات تصویب و در جلسه علنی روز سه شنبه مورخ ۱۳۸۲.۱۱.۷ با ده سال مدت اجرای آزمایشی آن موافقت شده بود، پاسخ شورای نگهبان نیز در مهلت مقرر موضوع اصل نود و چهارم (۹۴) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران واصل نگردیده است.

ما را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید :

دالنود اپلیکیشن دادورزیار :