قدیمی ترین سند تاریخی ایران زیر غبار فراموشی
سر پل زهاب در غرب کرمانشاه سنگ نوشته و نقش برجسته ای با قدمت چهار هزار و 800 سال بر دل کوه ‘میانکل’ به اسم ‘آنوبانی نی’ وجود دارد که به دلیل بی مهری این روزها به دست فراموش سپرده شده است.
نقش برجسته آنوبانی نی هم اکنون در محوطه مدرسه دخترانه 17 شهریور در شهر سرپل ذهاب در ارتفاع 16 متری قرار دارد.
فرسایشهای طبیعی و غیرطبیعی در طول تاریخ ، این نقوش را به شدت در معرض تخریب قرار داده به طوری که مشاهده آن به سختی امکان پذیر است.
در این نقش برجسته که بر روی صخرهای به نام میان کل در کوه ‘بادیر‘ حجاری شده است که در آن آنوبانی نی (الهه نشاط و عشق) به همراه پادشاه لولوبیان و 9 اسیر جنگی را نشان میدهد.
لولوبیان یکی از چهار قوم زاگرس نشین در هزاره سوم پیش از میلاد و قبل از مهاجرت آریاییها بودند.
در این نقش برجسته شاه در برابر آنوبانینی که او را در مقابل دشمنان به پیروزی رسانده قرار دارد و پای خود را بر روی بدن دشمن مغلوب نهاده است، آنوبانی نی حلقهای در دست دارد و در دست دیگر دارای طناب یا زنجیری است که به بینی 2 اسیر که در پشت سر او هستند، متصل است.
9 اسیر جنگی که همگی برهنه هستند نیز در پایین پای شاه و الهه ترسیم شدهاند و در زیر این تصویر یک سنگ نوشته به خط اَکدی وجود دارد که مضمون آن چنین است ‘آنوبانینی پادشاه توانا، پادشاه لولوبی نقش خود و نقش الهه ایشتار را در کوه بادیر رسم کرده است، آن کس که این نقوش و این لوح را محو کند، به نفرین و لعنت آنو، آنوتروم ، بل، بلیت، رامان، ایشتار، سین و شمش گرفتار و با 2 نسل او بر باد رود.
با توجه به بی مهری هایی که در رابطه با این اثر شده و اگر چنین ادامه یابد، شاید شاهد محو شدن کامل این اثر تاریخی باشیم، همان مطلبی که نگارنده از رخداد آن نفرین داشته است در صورتی که گر مشابه چنین اثری در یک جای دیگر و یا در کشوری دیگر بود، اکنون به منبعی برای درآمد و بازدید گردشگران تبدیل می شد.
این نقش برجسته از قدیمی ترین نقش برجسته های کشور است که 2 هزار سال از کتیبه داریوش قدیمی تر است.
این سنگ نوشته هم اکنون سالانه پذیرای شمار اندکی از گردشگران خارجی علاقه مند به آثار تاریخ ایران کهن است که اگر تبدیل به یک مکان تفریحی باستانی شود، می تواند رونق خوبی داشته باشد.
محوطه سازی در کنار این بنا و تبدیل آن به یک پایگاه نه تنها جایگاهی برای جذب گردشگران داخلی و خارجی است بلکه می تواند درآمد بسیار خوبی را از قبل گردشگری برای این منطقه داشته باشد.
با توجه به تخصیص نیافتن اعتبار لازم برای مرمت، بهسازی و محوسطه سازی اطراف این اثر تاریخی، نیاز است مسئولان قدری مهربانانه تر با این اثر بی نظیر برخورد کنند.
ما را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید